İYİ Parti Genel Lideri Meral Akşener, TBMM’de partisinin küme toplantısında konuştu.
Akşener, daha evvel YETERLİ Parti’den istifa eden bağımsız Adana Milletvekili İsmail Koncuk’a kendi ceketindeki ÂLÂ Parti rozetini taktı.
Akşener, görüşmede yaptığı konuşmada şunları söylemiş oldu:
“Geçtiğimiz hafta sonundan beri, Sayın Erdoğan ve arkadaşlarını, Abdülhamit Han üzerinden, bir yaygara tufanı almış gidiyor. Hakaretlerin, öfke nöbetlerinin, nefret gösterilerinin, bini bir para. halbuki; lisanlara destan ulu tarihimize, sahip çıkmanın da tarihimizden ilham alarak, yol yürümenin de tarihe atıf yaparak, siyaset dersi vermenin de yolu, birinci olarak, tarihi öğrenmekten geçer. Lakin tarih; ‘keşke Yunan galip gelseydi’ diyen meczup feslilerin hezeyanlarından öğrenilmez. Palavra yanlış danışman notlarından da öğrenilmez. Dizi sahnelerinden, çizgi romanlardan hiç öğrenilmez. Tarih okuyarak, araştırarak öğrenilir. İşte bu yüzden; Sayın Erdoğan, bir türlü tarihi öğrenemiyor. Zira kendisi okumayı hiç sevmiyor. Eline tutuşturulan notlardan ötesini görmüyor. Kulağına üflenen sesler haricinde, kimseyi duymuyor. Dört bir yanını saran cehalet duvarından attığı hamasi nutuklarla günü kurtarmaya çalışıyor. Lakin unuttuğu bir şey var. Biz tarihe, onun üzere, bireyler üzerinden bakmıyoruz. Biz tarihe onun üzere, arbedeler üzerinden de bakmıyoruz. Biz tarihe kıymetler, sistemler ve sonuçlar üzerinden bakıyoruz. Zira biz; Abdülhamit Han’la değil, o günün kurallarındaki demokrasi rüzgârıyla ilgileniyoruz. Tarihin her periyodunda milletimizin istibdada karşı koyduğu tutumla ilgileniyoruz. Tekleşmeye, tek adamlığa giden her yolu azimle kesmiş olan ulusal iradeyle ilgileniyoruz.
Sayın Erdoğan niçinse, istibdat devri ile günümüz içindeki benzerlikleri lisana getirmemden epeyce rahatsız oldu. Abdülhamit Han’ı kendisine benzetmemi bir ‘hakaret’ olarak algıladı. Yani Sayın Erdoğan’ı Abdülhamit Han’a benzetmek rahmetliye hakaretmiş. Haklı olabilir mi sanki? Evet arkadaşlar, yanlış duymadınız. Sayın Erdoğan için rehber kabul ettiği, rol model aldığı, lakin nasıl vefat ettiğini bile bilmediği Abdülhamit Han’ı kendisine benzetmek büyük bir hakaretmiş. Yani biz aslında; istibdada karşı koyan o ruhtan bahsederken değil, Sayın Erdoğan’a benzetirken Abdülhamit Han’a hakaret etmişiz. Arkadaş en azından kendisinin farkında. Bu da bir şeydir.
“Kabileci zihniyet işte bu biçimdedir”
İstibdat bir olgudur, bu inkar edilemez. Bu tarihi bir hakikattir. Lakin görüyoruz ki; Sayın Erdoğan için istibdadın kendisi değil, istibdada kimin maruz kaldığı ve istibdadı kimin uyguladığı daha kıymetli. Kabileci zihniyet işte bu biçimdedir. Kendi uyguladığı istibdatı umursamaz; fakat kendi maruz kaldığı vakit, avaz avaz bağırır. Hâlbuki istibdat nazaranceli değildir. Ya vardır ya da yoktur. Ya karşısındır ya da yanındasındır, bu kadar sıradan.
Eğer istibdada karşıysan; kelam Abdülhamit Han’a da gelir. 1912’deki ‘sopalı seçimlere’ de 1946’daki sandık baskısına da… Askeri vesayete de karşı olursun, 27 Mayıs darbesine de… 12 Mart’a da, 12 Eylül’e de…1909’daki darbe teşebbüsüne de karşı durursun, 15 Temmuz 2016’dakine de. Yassıada mahkemelerindeki adaletsizliğe de isyan edersin, tweet atan gençlerin Silivri’ye yollanmasına da. 28 Şubat’la da uğraş edersin, Sayın Erdoğan’ın partili istibdat rejimiyle de uğraş edersin. Şayet istibdada karşıysan; haydi Atatürk’e aslına bakarsanız yabancısın, Atatürk’e bizatihi edilen hakaretleri, anasına edilen iftira ve hakaretleri ve onları sarayda ağırlayan bir iradeyi yok saydık, hiç üzerinde konuşulmadı ancak en azından, Namık Kemal’i, Ziya Gökalp’i bilmen gerekir. Mehmet Akif’i, Kazım Karabekir’i, Fevzi Çakmak’ı hatırlaman gerekir. Enver Paşa’yı, Talat Paşa’yı, ‘Galip Hoca’ Celal Bayar’ı anımsaman gerekir. Ali Fuat Cebesoy’u, Fethi Okyar’ı, Rauf Orbay’ı unutmaman gerekir. Elmalılı Hamdi Yazır’ı, Yusuf Akçura’yı, Ahmet Ağaoğlu’nu ıskalamaman gerekir. Bunun ismi tutarlılıktır. Ve siyaset tutarlılık ister. Lakin sen ve ortakların; bilmezseniz, hatırlamazsanız, unutursanız; hatta bir de üstüne birebir vakitte Meclis kürsüsünden çıkıp onlara, ‘kanı bozuklar’ derseniz; bu yalnızca tutarsızlık olmaz. En yavaşça tabiriyle vefasızlık, vicdansızlık, terbiyesizlik olur.
Ancak Sayın Erdoğan için bunların hiç bir değeri olmadığını biz aslına bakarsan biliyoruz. Sayın Erdoğan için; tarihimizin, ecdadımızın, yalnızca kendi iktidarını müdafaaya hizmet ettiği sürece pahalı olduğunu da biliyoruz. Artık apaçık ortada olan beceriksizliğini, iş bilmezliğini; manevi kıymetlerimizin, tarihi kişiselyetlerimizin gerisine sığınarak saklamaya çalıştığını da görüyoruz. Zira bu bir zihniyet sorunu. Lakin gün gelir o tarih işte bu biçimde döner dolaşır, birebir bugün olduğu üzere, yakana yapışır. Ve bütün cahilliğin ortalığa saçılır. Ne diyelim… Allah akıl, fikir, izan versin.
“Hamasi tiratlarını gülerek dinliyoruz”
Ama biz, bu hazımsızlığı epeyce düzgün anlıyoruz. Gerçekten; kaybedeceğini anlayan Sayın Erdoğan’ın, çaresiz çırpınışlarını eğlenerek izliyoruz. Tazmanya canavarı edasıyla attığı hamasi tiratlarını gülerek izliyoruz. Zira biz biliyoruz ki hayli az kaldı. Haddi kim bilecekmiş, hududu kim bakılırsacekmiş, milletimizin tobayanı kim yiyecekmiş, daima birlikte şahit olacağız. Çok az kaldı.
Yenilgiyi şimdiden sindirmeye başlasan âlâ edersin muhterem”
Sayın Erdoğan’ı şimdiden uyarıyorum. Bu saatten daha sonra, ‘milletim beni affetsin’ler tutmaz. ‘Ortağım beni kandırdı’ edebiyatını da kimse yemez. Benden söylemesi. Yenilgiyi şimdiden sindirmeye başlasan düzgün edersin saygıdeğer. Zira sandıkta başına gelecek acıklı sonu görmemize inan ki fazlaca az kaldı. Artık beyhude.
Özgürlük, demokrasi diye geldin; 1909’un intikamı peşine düştün. Kalkınma dedin, zenginlik dedin; 21’inci yüzyılın Duyunu Genele ’si oldun. ‘Milletin adamı’ diye, milletin omuzlarında geldin; istibdadın adamı olarak, milletin iradesiyle gidiyorsun. İşte o niçinle; sen kendini parçalasan da bağıra bağıra nutuklar atsan da bizler, birebir bizdilk evvelkiler üzere istibdada ‘dur’ demeye devam edeceğiz. ‘Yeter kelam milletindir’ diyeceğiz. ‘Kahrolsun İstibdat, Yaşasın Hürriyet’ diyeceğiz. Adalet diyeceğiz. Müsavat diyeceğiz. Meşveret diyeceğiz. Uhuvvet diyeceğiz. Ve en sonunda tıpkı dün olduğu üzere; bugün de biz kazanacağız, millet kazanacak. İstibdatçılar gidecek, hürriyet kazanacak. Berbatlar gidecek, İYİ’ler kazanacak. Kimse merak etmesin, hayli az kaldı.
“İyi niyet tekraren suistimal edildi”
Bildiğiniz üzere Putin’in yayılmacı ve saldırgan siyaseti tüm Avrupa’da bir güvenlik krizi yarattı. Ukrayna’da 4 aydır süren işgal, şimdiye kadar NATO üyesi olmayan İsveç ve Finlandiya’yı da harekete geçirdi. Her iki ülke de Rusya’ya karşı caydırıcılık elde etmek için, NATO üyeliğine başvurdular. Ancak bu talebin kabul görmesi için, mevcut üyelerin oybirliğine, yani Türkiye’nin de onayına muhtaçlıkları var. Yalnız, burada unutmamamız gereken bir şey var: Ülkemizin şimdiye kadar, batılı ülkelere gösterdiği âlâ niyet tekraren suiistimal edildi. örneğin; Yunanistan’ın NATO üyeliği için verdiğimiz onay; Ege adalarının silahlandırılması ile sonuçlandı. örneğin; Sovyet Rusya ve Yugoslavya’dan kopan ülkelerin NATO’ya girmesi için verdiğimiz dayanak; PKK’ya yardıma dönüştü. örneğin; Kore’de, Bosna’da, Afganistan’da Türk askerinin verdiği uğraş, müttefik bildiğimiz ülkelerin FETÖ’ye kol kanat germeleri ile son buldu. İşte bu yüzden; bugün Türkiye’den İsveç ve Finlandiya’nın üyeliği için yeterli niyet bekleyenlerin, en evvel kendi niyetlerini sorgulaması gerekiyor. UYGUN Parti olarak bu sonucun; ulusal menfaatlerimiz gözetilerek verilmesi gerektiğini düşünüyoruz. Bu noktada, ülkemizin iki değerli çıkarı var: Birincisi; Avrupa’daki PKK varlığını sonlandırmak ve terör örgütünün, Avrupa yapılanmasını çökertmek. İkincisi ise; Çarlık hayalleri goren Putin’in saldırgan Rusya’sına karşı, Avrupa güvenliğini güçlendirmek. Bizim anlayışımıza göre, bunlar birbiriyle çelişen amaçlar değildir. Zira; Ukrayna topraklarının işgalinin daha birinci günlerinde, PKK terör örgütünün yaptığı Putin’in işgal tezlerini destekleyen açıklamalar; senelerca Avrupa ülkelerinde, kendine inançlı sığınak bulan terör örgütünün, Avrupa’nın Soğuk Savaş’tan daha sonra yaşadığı en büyük güvenlik krizinde, Putin’in yardakçılığına soyunduğunu gösterdi.
Eğer İsveç ve Finlandiya, Rusya tehdidini ciddiye alıyor ve kendilerini korumak için, NATO’ya üye olmak istiyorlarsa öncelikli olarak, kendilerini kullanan ve birinci fırsatta, sırtlarından bıçaklayacak olan PKK’ya karşı, gerekli yansıyı göstermeli ve terör örgütünü, topraklarından çıkartmalıdır. Ayrıyeten; bunu yalnızca, İsveç ve Finlandiya değil, Batı güvenlik mimarisinin geleceğini önemseyen; Almanya, İngiltere ve Fransa üzere ülkeler de yapmalı, içlerindeki Putin uzantılarından, derhal kurtulmalıdır. Demokrasi, Putin’in çarlık düşlerinin propagandasını yapma özgürlüğü demek değildir. Avrupa da terör örgütlerinin, gündemlerini ve ajandalarını, sınırsız bir pragmatizm ile takip edecekleri bir coğrafya olamaz, olmamalıdır. İşte biz, bu niçinle PKK’nın Putin yanlısı tavrını, Türkiye ile başka NATO ülkeleri içinde, ortak yer oluşumu için bir fırsat olarak görüyoruz. Bu fırsat, ülkemizin her iki ulusal çıkar gayesine; yani PKK’yı Avrupa’dan söküp atma ve Avrupa güvenliğini güçlendirme uğraşına katkı sunacaktır. Lakin bunu yalnızca; devlet ciddiyetine yakışan faal bir diplomasi ile başarabiliriz. Şu evrede olması gereken, ‘sessiz bir diplomasi’ yürütmek ve ortak tehditleri vurgulamaktır.
Ancak gelin görün ki; maalesef Sayın Erdoğan, bunun tam karşıtını yapıyor. Ve her vakit olduğu üzere bir daha dış politikayı, bir iç siyaset gösterisine dönüştürmeye çalışıyor. Aslında, biz Bay Kriz’in siciline baktığımız vakit bu tip tribüne oynayışların, milletimiz için pek güzel sonuçlanmadığını görüyoruz. Çok değil, daha geçtiğimiz sene; Ulusal Savunma Bakanı Birleşik Arap Emirlikleri’nin PKK’ya verdiği dayanaktan bahsediyordu. İçişleri Bakanı, 15 Temmuz darbe teşebbüsünün ardında Birleşik Arap Emirlikleri’nin olduğunu argüman ediyordu. Sayın Erdoğan da bu doğrultuda; Mısır’a, İsrail’e ve Suudi Arabistan’a, en üst perdeden konuşuyordu, esiyordu, gürlüyordu. Pekala bu efelenmelerin, iç siyasetteki siyasi hesaplarla yapılan gösterilerin kararında ne oldu? Sayın Erdoğan’ı Körfez ülkelerinin başkanlarıyla, harikulâde sevinçli pozlar verip, para konuşurken bulduk. Hatta bu arkadaşımız en son yaşananları, söylenenleri ‘aile içi gürültü, patırtı’ diyecek kadar küçümsedi. Her şey bir anda unutuluverdi. Hakikaten o denli bir unutuldu ki; cehaletine yenik düşmeleriyle meşhur küme başkanvekillerini bile; kazara Birleşik Arap Emirlikleri’nin gerçeğini hatırlattığı için harcadılar. tıpkı vakitte istiskal ederek harcadılar.
“Sana ‘dur’ demek, bizim boynumuzun borcudur”
Bak Sayın Erdoğan. PKK, elinde Mehmetçiklerimizin, çocuklarımızın, evlatlarımızın kanı olan hain ve alçak bir terör örgütüdür. Şayet emelin bu terör örgütünü Avrupa’dan tasfiye etmekse, bunu yapmanın yolu da yordamı da aşikardır. Biz de yanında dururuz. Ancak yok… Şayet gayenin tansiyonu yükseltip, bir daha bir para pazarlığına oturmak ve elini yüksekten açmaksa; işte orada sana ‘dur’ demek, bizim boynumuzun borcudur. Avrupa ülkeleriyle para pazarlığı yapmak için şehitlerimizin kanını peşkeş çekmene müsaade etmeyiz. Yandaşlarını daha fazla semirtmek için Türk devletinin prestijini ayaklar altına almana müsaade etmeyiz. Çapsız danışmanlarına 12. maaşlarını bağlamak için Türk milletinin onurunu ezdirmene müsaade etmeyiz. Bunu bu biçimde bilesin.
Bana, AK Parti iktidarının en büyük başarısızlıklarını sorsanız; hiç kuşkusuz birinci 3’e kesinlikle tarımı da koyarım. Pandemi öncesinde, pandemi sürecinde ve daha sonrasında, aylardır tıpkı şeyi söylüyoruz. ‘Tarım, bir ulusal güvenlik sorunudur’ diyoruz. Ancak bu arkadaşlar, bizi ısrarla duymazdan gelmeye devam ediyor. Ne kadar yangın uçağımız olduğunu bile bilmeyen, kepeği ekilerek yetiştirilen bir eser zanniçin birini, tuttular, ülkenin en stratejik alanlarından birine, bakan yaptılar. ‘Çok kuyruk oluyordu, o yüzden fiyatları arttırdık’ diyen bir densizi, Et ve Süt Kurumu’n, Genel Müdür yaptılar. Sonuçta ne oldu? Ülkemizde çiğ süt meblağları 2018 yılında, Avrupa Birliği ülkelerine bakılırsa, yüzde 18 daha ucuzken; bugün, yüzde 10 daha kıymetli hâle geldi. Üstelik onların alım gücü, bizim 4 katımız bulunmasına karşın. Pekala bunlar niye oldu? Zira her şeye kulağını tıkayan, saraydan dışarı adımını atmayan, atamayan, endişeden milletin, çiftçinin, hayvancının ortasına karışamayanlar; kesite giden inekleri, düveleri ve hayvanlarının ardında ağlayan yetiştiricileri, duymazdan, görmezden, bilmezden geldiler.
“Çiftçi için suyu, elektriği, kullanılamaz hâle getirdiler”
Bay Kriz ve arkadaşları; berbat tarım ve iktisat siyasetlerinin yardımıyla 6 liralık mazotu, 3 buçuk, 4 katına; 2500-3000 liralık gübreyi de 4-5 katına fırlattılar… Çiftçi için suyu, elektriği, kullanılamaz hâle getirdiler. Bir yaptığı bir yaptığını tutmayan, Ulusal Süt Konseyi’ni süt üreticisinin başına bela ettiler. Bakın, hasat mevsimi geldi. Artık buğday ve arpa hasadı başlıyor. Pekala fiyat belirli mi? Hayır, değil. Bakanlık üretim varsayımı yaptı mı? Yapmadı. Uzun vakittir söylüyoruz; yalnızca girdileri sübvanse ederseniz, yalnızca günü kurtarırsınız. Siz girdileri; yani mazotu, gübreyi ne kadar desteklerseniz destekleyin, şayet çiftçi eseri hak ettiği fiyata satamazsa, verdiğiniz takviyelerin hiç bir manası olmaz… Bizim her şeydilk evvel çiftçilerimizi ayağa kaldırmamız gerekiyor. Bu da öyle… Eser kıymetinin yüzde 3’ü, yüzde 4’ü üzere dayanaklarla olmaz.
“Kafanızı devekuşu üzere toprağa gömmeyin”
Buradan iktidara seslenmek istiyorum. Buğday için bizim bulduğumuz fiyat, ton başına 5 bin 600 lira. Toprak Mahsulleri Ofisi vasıtasıyla en azından hasat dönemi sonuna kadar; şimdilik bu süreksiz fiyatı açıklayın. Ancak bunu daima değişen ekonomik şartlara nazaran güncelleyin. Alımlar, ‘aynî karşılık’ olarak yapılsın. Yani, mal-ürün olarak alınsın. Açıklanan süreksiz fiyat üzerinden, yalnızca yüzde 25 avans ödemesi yapılsın. Hasat bittikten bir ay daha sonra ise; oluşan fiyat ne ise, o fiyattan eser bedeli ödensin. bu biçimdelikle, üreticiden eser alma imkânı doğar. Küçük üreticilerimiz de piyasada ezdirilmemiş olur…İç piyasada, arz talep istikrarının bozulmasına mani olun. Geçen sene söylemiş olduk, dinlemediniz, fakat ekmek meblağlarının durumu ortada. Bu sene de yeniden edelim: Şayet açıklamaktan çekindiğiniz rekolte sayıları, size iç tüketim için açık ve yetersizlik gösteriyorsa; başınızı devekuşu üzere toprağa gömmeyin. Bir an evvel onu temin etmeye bakın. Çiftçimizi, üreticimizi daha fazla perişan etmeyin.
“Göz nazaran göre ödemeler istikrarı krizine hakikat gidiyoruz”
Bildiğiniz üzere geçen hafta yabancı bir haber ajansında; bir bankanın İngiltere Merkez Bankası’nda tuttuğu altınları pahasının altında sattığına dair bir haber çıktı. Biz elinde kalan son değerli varlıkları da adeta müflis bir tüccar üzere satıp bozduran bu kurumun, Merkez Bankası yani Türkiye Merkez Bankası olduğuna inanmak istemiyoruz. Lakin tek bir kişinin keyfine mahkûm edilen bu sistemin maalesef artık bir alışkanlık haline getirdiği, akıl ve bilim dışı kararlarla, gelip dayanacağı yer tam olarak burası… Bak Sayın Erdoğan, Sayın Bay Kriz; seni buradan uyarıyorum. ‘Işıltılı Bakan’ın, buyruk erin Merkez Bankası Başkan’ın ve bol maaşlı danışmanların; kaygılarından ya da koltuklarını korumak için sana anlatamıyorlar. Fakat senin bu öngörüsüz siyasetlerin ile göz bakılırsa göre ödemeler istikrarı krizine gerçek gidiyoruz.
‘Enflasyon düşecek, cari açık düşecek’ deyip; kelamda ‘Yeni İktisat Modeline’ geçtiniz. daha sonra ne oldu? Hem enflasyon tıpkı vakitte cari açık rekor kırdı. Türk lirasının, pahasını ve prestijini, daha fazla kaybetmemesi için, aklı selim bir siyaset izlemek yerine; Kur Muhafazalı Mevduat Sistemi’ni getirdiniz. Milletimizin rızkından alıp, kur muhafazalı mevduat sistemine harcadınız. daha sonra ne oldu? Yalnızca Mart ve Nisan’da, Hazine’nin cebinden, 16.3 milyar lira çıktı. Baktılar, kur muhafazalı mevduat sistemi de deva değil. Dolar aldı başını gidiyor. Hem Merkez Bankası’na birebir vakitte kamu bankalarına döviz sattırdılar. daha sonra ne oldu? Rezervler eridi. 15 Temmuz’un finansörü olmakla suçladığınız, katil olmakla suçladığınız ülkelerin, ayağına gittiniz. Bak Bay Kriz; senin berbat siyasetlerin yüzünden ülkemiz, ‘eriyen rezerv – artan risk primi’ sarmalına girdi. Rezervler eridikçe, ülkenin risk primi artıyor. Ülkenin risk primi arttıkça, dolar artıyor. Dolar arttıkça, Kur Muhafazalı Mevduat Sistemi’nin faturası artıyor. Sen o faturayı dizginlemek için, dolara müdahale ettikçe, rezervler eriyor, başa dönüyoruz. Bu istikrasızlık sarmalının içerisinde de olan bu ülkenin birikimlerine, varlıklarına oluyor. Olan milletimizin hazinesine, cebine oluyor.
Sayın Erdoğan; seni buradan bir kere daha uyarıyorum. Bu işin sonunda; ya müflis bir tüccar üzere, bu ülkenin bütün varlıklarını, yok değerine satmak var ya da 70 sente muhtaç olacağımız bir ödemeler istikrarı krizi var. Bu gittiğin yol, yol değil. Bir an evvel, aklını başına al. Bir an evvel, bu yanlıştan dön. Bir an evvel, bu ucube siyasetlerden vazgeç. bu biçimde iş bilmezlik, bu biçimde beceriksizlik olmaz. bu biçimde devlet yönetilmez.
Türk’ün en büyük mirası, devlet geleneğidir. Zira bir Türk için; ‘Devletli olmak’, siyasi bir tertibin ortasında bulunmaktan epeyce varoluşsal bir durumdur. Ve tarihin her periyodunda, devlet hâlinde yaşayışımız, bize varlıklı bir kültür ve bedelli bir devlet geleneği bırakmıştır. örneğin; Türk devlet geleneğinin yapısında, devlet ile devlet insanlığı, her vakit keskin bir formda, birbirinden farklı tutulmuş, devlet insanı, devletin sahibi olarak değil, memuru olarak görülmüştür. Bu yapı hiç bir vakit; devleti yönetenin, ‘Devlet benim’ demesine, müsaade vermemiştir. Zira, bizim geleneğimize göre devlet; milletin teşkilatlanmış hâlidir. Hakikaten; milletimizin demokrasiyle buluşması da Türk devlet geleneğini taçlandırmıştır. İşte tam olarak da bu niçinle; bugün ülkemizin başına bela edilen bu ucube sistemin, yani, Türk Tipi Başkanlık diye pazarlanan, Partili Cumhurbaşkanlığı Sisteminin ne Türklükle ne de Türk devlet geleneğiyle, rastgele bir alakası, bağı, teması yoktur. Hatta; Ak Parti’nin devlet yönetme anlayışının yalnızca Türklükle değil; akılla da bilimle de tarihle de, hiç bir ilgisi yoktur.
“Milletimizi tongaya bastırmaya çalışan, ucube kararlara şahit olduk”
Gelin, bir arada hatırlayalım. Devleti, babasının çiftliği üzere, milletin parasını, ganimet üzere, makamını da mülkiyet üzere benimseyen, Ak Parti zihniyeti yardımıyla; hileli ihalelere şahit olduk. Yandaşları ranta boğan kurnazlıkları yaşadık. Milletimizi tongaya bastırmaya çalışan, ucube kararlara şahit olduk. Kürsülerden, miting meydanlarından, vatandaşlarımıza yönelen öfkenin, kinin ve garezin sesini, en üst perdeden duyduk. Kahraman askerlerimize bile pusu kuran, hainleri gördük. Bunların hepsinin karşısında dimdik durduk. Ve bugün de millet iradesini yok sayan, devletimizi, bir kişinin iki dudağı ortasına mahkûm eden, demokrasimize, kurumlarımıza ve geleneklerimize hasar veren, Partili Cumhurbaşkanlığı Sistemi’nin karşısında da dimdik duruyoruz. Zira biz; millet iradesini yok saymanın acı faturasını, fazlaca âlâ biliyoruz. Zira biz; istibdat rejimlerinin, memleketimize nelere mal olduğunu, epeyce yeterli biliyoruz. Zira biz; kurumlarımızın içini boşaltanlara, devlet kurumsallığını ayaklar altına alanlara, demokrasimize kara leke sürmeye çalışılanlara, milletimizin attığı tokatları da, fazlaca düzgün biliyoruz.
“Millî iradeye uzanan eller, er ya da geç her kezinde kırılmıştır”
Demokrasi seyahatimiz, birfazlaca kere kesintiye uğratıldı. Vesayetlere, muhtıralara, darbelere şahit olduk. Gerçekten önümüzdeki cuma günü, 27 Mayıs 1960 darbesinin yıl dönümü. Hiç kuşkusuz ki darbeler demokrasi tarihimizin kara lekeleridir. Lakin; ulusal irade bir seldir ve önünde hiç bir barikat, hiç bir vesayet duramaz. Gerçekten; ulusal iradeye uzanan eller, er ya da geç, her seferinde kırılmıştır. Demokrasimize sürülmeye çalışılan lekeler, her kezinde, silinmiştir. Devlet kurumsallığımıza yönelen tehditler, her seferinde, püskürtülmüştür. Zira; özgürlük ve bağımsızlık, Türk Milleti’nin karakteridir. Bu vesileyle, bir defa daha buradan; demokrasi şehitlerimiz, merhum Başbakan Adnan Menderes ve arkadaşlarını hürmet ve rahmetle anıyorum. Ruhları şad, yerleri cennet olsun.
“Fatih Sultan Mehmet Han’ı hürmet, minnet ve rahmetle anıyorum”
Bu hafta, derin bir acımızın olduğu kadar, kutlu bir zaferimizin de yıl dönümü… Alınamaz denileni alan, yıkılamaz denilen surları yıkan, geçilemez denen denizleri sırtında gemileri taşıyarak geçiren, ulu ecdadımızın, İstanbul’u fethinin 569’uncu yılı… ‘Ya İstanbul beni alır, ya ben İstanbul’u alırım’ kararlılığıyla, çağ açıp, çağ kapatan dehasıyla, devlet idaresinde, büyük ıslahatlar gerçekleştiren vizyonuyla, Büyük Hakanımız, Fatih Sultan Mehmet Han’ı hürmet, minnet ve rahmetle anıyorum.
Sandık milletin namusudur. Milletimiz bize sandığı emanet etti. Biz de bu kutlu emanete, tüm gücümüzle sahip çıkacağız. Milletimizin helal oyunu ne trafoda gezen kedilere ne de mühürsüz oy sayan nankörlere, yedirmeyecek, yedirtmeyeceğiz. Her sandık başında bakılırsavli arkadaşlarımızla, ıslak imzalı tutanaklarımızla, kaya üzere sağlam irademizle, seçimin bekçisi olacağız. Hiç merak etmeyin; sandıkla gelenler, sandıkta gidecekler. Bu ucube sistemi tarihe gömeceğiz, o irade bizde var. Hiç merak etmeyin; Millet İttifakı’nın adayı, Türkiye’nin 13. Cumhurbaşkanı olacak, o azim bizde var. Hiç merak etmeyin; UYGUN Parti, Türkiye’nin birinci partisi çıkacak. Pazarlıksız, koşulsuz, şartsız bu ülkenin, hak edilmiş iktidarı olacağız, o güç bizde var. Hiç merak etmeyin. Biz milletimizin gerçeklerini konuştukça, milletimiz de tıpkı bugün olduğu üzere, ardımızda pek; mahzurlar karşısında dimdik duracak, duvarları korkusuzca yıkacak, iftiraları delip geçeceğiz. Türkiye’nin kuvvetli, memnun ve varlıklı geleceğini, milletimizle el ele, omuz omuza, daima birlikte inşa edeceğiz. Hazır olun, fazlaca az kaldı.
Yıldırım: Yüzde 50’lere varan randıman kaybı ile karşı karşıya kalacağız
Akşener, konuşmasının bir kısmında çiftçilik ve besicilik yapanların meselelerini gündeme getirerek, kürsüyü çiftçilik ve hayvancılık yapan Nedim Yıldırım’a bıraktı. Tarıma yeteri kadar itina gösterilmediğini düşündüğünü söyleyen Yıldırım, şunları söylemiş oldu:
“Belki yanlış siyasetler tahminen de yanlış projeler yüzünden tarım ve hayvancılıkla iştirak eden çiftçilerin kâfi paralar kazanmayı bir tarafa bırakın hakikaten kredi borçlarını bile ödeyemez hale gelmişlerdir. Üretimde girdi maliyetleri bilhassa bu son yılda gübre, tohum, ilaç ve öteki maliyetlerde yüzde 300’lere varmıştır. Hayvancılıkta ve yem, veteriner bilhassa de elektrik maliyetlerinde yüzde 200’lere varan artışlar olmuştur. Bu maliyetler ve yanlış tarım siyasetleri yüzünden bilhassa hayvancılık yapan çiftçi arkadaşlarım yüzde 30’undan fazla süt ineğini kesmek zorunda kaldı… Analar kesildi. Ana şayet olmazsa et olmaz. Besin olmaz. Süt olmaz. Yiyecek olmaz. Protein olmaz.
Tarımla uğraşan çiftçi arkadaşlarımız artan girdi maliyetleri yüzünden tarıma gereken ihtimamı gösteremediler bu yıl. Yani gerekli gübreyi atmadılar. Hatta tarlalarını gübresiz ektiler. Neredeyse yüzde 50’lere varan randıman kaybı ile karşı karşıya kalacağız. Biz devletten çok şey istemiyoruz ki yalnızca bize güvensinler bizim gerimizde dursunlar kâfi.” (ANKA)
Akşener, daha evvel YETERLİ Parti’den istifa eden bağımsız Adana Milletvekili İsmail Koncuk’a kendi ceketindeki ÂLÂ Parti rozetini taktı.
Akşener, görüşmede yaptığı konuşmada şunları söylemiş oldu:
“Geçtiğimiz hafta sonundan beri, Sayın Erdoğan ve arkadaşlarını, Abdülhamit Han üzerinden, bir yaygara tufanı almış gidiyor. Hakaretlerin, öfke nöbetlerinin, nefret gösterilerinin, bini bir para. halbuki; lisanlara destan ulu tarihimize, sahip çıkmanın da tarihimizden ilham alarak, yol yürümenin de tarihe atıf yaparak, siyaset dersi vermenin de yolu, birinci olarak, tarihi öğrenmekten geçer. Lakin tarih; ‘keşke Yunan galip gelseydi’ diyen meczup feslilerin hezeyanlarından öğrenilmez. Palavra yanlış danışman notlarından da öğrenilmez. Dizi sahnelerinden, çizgi romanlardan hiç öğrenilmez. Tarih okuyarak, araştırarak öğrenilir. İşte bu yüzden; Sayın Erdoğan, bir türlü tarihi öğrenemiyor. Zira kendisi okumayı hiç sevmiyor. Eline tutuşturulan notlardan ötesini görmüyor. Kulağına üflenen sesler haricinde, kimseyi duymuyor. Dört bir yanını saran cehalet duvarından attığı hamasi nutuklarla günü kurtarmaya çalışıyor. Lakin unuttuğu bir şey var. Biz tarihe, onun üzere, bireyler üzerinden bakmıyoruz. Biz tarihe onun üzere, arbedeler üzerinden de bakmıyoruz. Biz tarihe kıymetler, sistemler ve sonuçlar üzerinden bakıyoruz. Zira biz; Abdülhamit Han’la değil, o günün kurallarındaki demokrasi rüzgârıyla ilgileniyoruz. Tarihin her periyodunda milletimizin istibdada karşı koyduğu tutumla ilgileniyoruz. Tekleşmeye, tek adamlığa giden her yolu azimle kesmiş olan ulusal iradeyle ilgileniyoruz.
Sayın Erdoğan niçinse, istibdat devri ile günümüz içindeki benzerlikleri lisana getirmemden epeyce rahatsız oldu. Abdülhamit Han’ı kendisine benzetmemi bir ‘hakaret’ olarak algıladı. Yani Sayın Erdoğan’ı Abdülhamit Han’a benzetmek rahmetliye hakaretmiş. Haklı olabilir mi sanki? Evet arkadaşlar, yanlış duymadınız. Sayın Erdoğan için rehber kabul ettiği, rol model aldığı, lakin nasıl vefat ettiğini bile bilmediği Abdülhamit Han’ı kendisine benzetmek büyük bir hakaretmiş. Yani biz aslında; istibdada karşı koyan o ruhtan bahsederken değil, Sayın Erdoğan’a benzetirken Abdülhamit Han’a hakaret etmişiz. Arkadaş en azından kendisinin farkında. Bu da bir şeydir.
“Kabileci zihniyet işte bu biçimdedir”
İstibdat bir olgudur, bu inkar edilemez. Bu tarihi bir hakikattir. Lakin görüyoruz ki; Sayın Erdoğan için istibdadın kendisi değil, istibdada kimin maruz kaldığı ve istibdadı kimin uyguladığı daha kıymetli. Kabileci zihniyet işte bu biçimdedir. Kendi uyguladığı istibdatı umursamaz; fakat kendi maruz kaldığı vakit, avaz avaz bağırır. Hâlbuki istibdat nazaranceli değildir. Ya vardır ya da yoktur. Ya karşısındır ya da yanındasındır, bu kadar sıradan.
Eğer istibdada karşıysan; kelam Abdülhamit Han’a da gelir. 1912’deki ‘sopalı seçimlere’ de 1946’daki sandık baskısına da… Askeri vesayete de karşı olursun, 27 Mayıs darbesine de… 12 Mart’a da, 12 Eylül’e de…1909’daki darbe teşebbüsüne de karşı durursun, 15 Temmuz 2016’dakine de. Yassıada mahkemelerindeki adaletsizliğe de isyan edersin, tweet atan gençlerin Silivri’ye yollanmasına da. 28 Şubat’la da uğraş edersin, Sayın Erdoğan’ın partili istibdat rejimiyle de uğraş edersin. Şayet istibdada karşıysan; haydi Atatürk’e aslına bakarsanız yabancısın, Atatürk’e bizatihi edilen hakaretleri, anasına edilen iftira ve hakaretleri ve onları sarayda ağırlayan bir iradeyi yok saydık, hiç üzerinde konuşulmadı ancak en azından, Namık Kemal’i, Ziya Gökalp’i bilmen gerekir. Mehmet Akif’i, Kazım Karabekir’i, Fevzi Çakmak’ı hatırlaman gerekir. Enver Paşa’yı, Talat Paşa’yı, ‘Galip Hoca’ Celal Bayar’ı anımsaman gerekir. Ali Fuat Cebesoy’u, Fethi Okyar’ı, Rauf Orbay’ı unutmaman gerekir. Elmalılı Hamdi Yazır’ı, Yusuf Akçura’yı, Ahmet Ağaoğlu’nu ıskalamaman gerekir. Bunun ismi tutarlılıktır. Ve siyaset tutarlılık ister. Lakin sen ve ortakların; bilmezseniz, hatırlamazsanız, unutursanız; hatta bir de üstüne birebir vakitte Meclis kürsüsünden çıkıp onlara, ‘kanı bozuklar’ derseniz; bu yalnızca tutarsızlık olmaz. En yavaşça tabiriyle vefasızlık, vicdansızlık, terbiyesizlik olur.
Ancak Sayın Erdoğan için bunların hiç bir değeri olmadığını biz aslına bakarsan biliyoruz. Sayın Erdoğan için; tarihimizin, ecdadımızın, yalnızca kendi iktidarını müdafaaya hizmet ettiği sürece pahalı olduğunu da biliyoruz. Artık apaçık ortada olan beceriksizliğini, iş bilmezliğini; manevi kıymetlerimizin, tarihi kişiselyetlerimizin gerisine sığınarak saklamaya çalıştığını da görüyoruz. Zira bu bir zihniyet sorunu. Lakin gün gelir o tarih işte bu biçimde döner dolaşır, birebir bugün olduğu üzere, yakana yapışır. Ve bütün cahilliğin ortalığa saçılır. Ne diyelim… Allah akıl, fikir, izan versin.
“Hamasi tiratlarını gülerek dinliyoruz”
Ama biz, bu hazımsızlığı epeyce düzgün anlıyoruz. Gerçekten; kaybedeceğini anlayan Sayın Erdoğan’ın, çaresiz çırpınışlarını eğlenerek izliyoruz. Tazmanya canavarı edasıyla attığı hamasi tiratlarını gülerek izliyoruz. Zira biz biliyoruz ki hayli az kaldı. Haddi kim bilecekmiş, hududu kim bakılırsacekmiş, milletimizin tobayanı kim yiyecekmiş, daima birlikte şahit olacağız. Çok az kaldı.
Yenilgiyi şimdiden sindirmeye başlasan âlâ edersin muhterem”
Sayın Erdoğan’ı şimdiden uyarıyorum. Bu saatten daha sonra, ‘milletim beni affetsin’ler tutmaz. ‘Ortağım beni kandırdı’ edebiyatını da kimse yemez. Benden söylemesi. Yenilgiyi şimdiden sindirmeye başlasan düzgün edersin saygıdeğer. Zira sandıkta başına gelecek acıklı sonu görmemize inan ki fazlaca az kaldı. Artık beyhude.
Özgürlük, demokrasi diye geldin; 1909’un intikamı peşine düştün. Kalkınma dedin, zenginlik dedin; 21’inci yüzyılın Duyunu Genele ’si oldun. ‘Milletin adamı’ diye, milletin omuzlarında geldin; istibdadın adamı olarak, milletin iradesiyle gidiyorsun. İşte o niçinle; sen kendini parçalasan da bağıra bağıra nutuklar atsan da bizler, birebir bizdilk evvelkiler üzere istibdada ‘dur’ demeye devam edeceğiz. ‘Yeter kelam milletindir’ diyeceğiz. ‘Kahrolsun İstibdat, Yaşasın Hürriyet’ diyeceğiz. Adalet diyeceğiz. Müsavat diyeceğiz. Meşveret diyeceğiz. Uhuvvet diyeceğiz. Ve en sonunda tıpkı dün olduğu üzere; bugün de biz kazanacağız, millet kazanacak. İstibdatçılar gidecek, hürriyet kazanacak. Berbatlar gidecek, İYİ’ler kazanacak. Kimse merak etmesin, hayli az kaldı.
“İyi niyet tekraren suistimal edildi”
Bildiğiniz üzere Putin’in yayılmacı ve saldırgan siyaseti tüm Avrupa’da bir güvenlik krizi yarattı. Ukrayna’da 4 aydır süren işgal, şimdiye kadar NATO üyesi olmayan İsveç ve Finlandiya’yı da harekete geçirdi. Her iki ülke de Rusya’ya karşı caydırıcılık elde etmek için, NATO üyeliğine başvurdular. Ancak bu talebin kabul görmesi için, mevcut üyelerin oybirliğine, yani Türkiye’nin de onayına muhtaçlıkları var. Yalnız, burada unutmamamız gereken bir şey var: Ülkemizin şimdiye kadar, batılı ülkelere gösterdiği âlâ niyet tekraren suiistimal edildi. örneğin; Yunanistan’ın NATO üyeliği için verdiğimiz onay; Ege adalarının silahlandırılması ile sonuçlandı. örneğin; Sovyet Rusya ve Yugoslavya’dan kopan ülkelerin NATO’ya girmesi için verdiğimiz dayanak; PKK’ya yardıma dönüştü. örneğin; Kore’de, Bosna’da, Afganistan’da Türk askerinin verdiği uğraş, müttefik bildiğimiz ülkelerin FETÖ’ye kol kanat germeleri ile son buldu. İşte bu yüzden; bugün Türkiye’den İsveç ve Finlandiya’nın üyeliği için yeterli niyet bekleyenlerin, en evvel kendi niyetlerini sorgulaması gerekiyor. UYGUN Parti olarak bu sonucun; ulusal menfaatlerimiz gözetilerek verilmesi gerektiğini düşünüyoruz. Bu noktada, ülkemizin iki değerli çıkarı var: Birincisi; Avrupa’daki PKK varlığını sonlandırmak ve terör örgütünün, Avrupa yapılanmasını çökertmek. İkincisi ise; Çarlık hayalleri goren Putin’in saldırgan Rusya’sına karşı, Avrupa güvenliğini güçlendirmek. Bizim anlayışımıza göre, bunlar birbiriyle çelişen amaçlar değildir. Zira; Ukrayna topraklarının işgalinin daha birinci günlerinde, PKK terör örgütünün yaptığı Putin’in işgal tezlerini destekleyen açıklamalar; senelerca Avrupa ülkelerinde, kendine inançlı sığınak bulan terör örgütünün, Avrupa’nın Soğuk Savaş’tan daha sonra yaşadığı en büyük güvenlik krizinde, Putin’in yardakçılığına soyunduğunu gösterdi.
Eğer İsveç ve Finlandiya, Rusya tehdidini ciddiye alıyor ve kendilerini korumak için, NATO’ya üye olmak istiyorlarsa öncelikli olarak, kendilerini kullanan ve birinci fırsatta, sırtlarından bıçaklayacak olan PKK’ya karşı, gerekli yansıyı göstermeli ve terör örgütünü, topraklarından çıkartmalıdır. Ayrıyeten; bunu yalnızca, İsveç ve Finlandiya değil, Batı güvenlik mimarisinin geleceğini önemseyen; Almanya, İngiltere ve Fransa üzere ülkeler de yapmalı, içlerindeki Putin uzantılarından, derhal kurtulmalıdır. Demokrasi, Putin’in çarlık düşlerinin propagandasını yapma özgürlüğü demek değildir. Avrupa da terör örgütlerinin, gündemlerini ve ajandalarını, sınırsız bir pragmatizm ile takip edecekleri bir coğrafya olamaz, olmamalıdır. İşte biz, bu niçinle PKK’nın Putin yanlısı tavrını, Türkiye ile başka NATO ülkeleri içinde, ortak yer oluşumu için bir fırsat olarak görüyoruz. Bu fırsat, ülkemizin her iki ulusal çıkar gayesine; yani PKK’yı Avrupa’dan söküp atma ve Avrupa güvenliğini güçlendirme uğraşına katkı sunacaktır. Lakin bunu yalnızca; devlet ciddiyetine yakışan faal bir diplomasi ile başarabiliriz. Şu evrede olması gereken, ‘sessiz bir diplomasi’ yürütmek ve ortak tehditleri vurgulamaktır.
Ancak gelin görün ki; maalesef Sayın Erdoğan, bunun tam karşıtını yapıyor. Ve her vakit olduğu üzere bir daha dış politikayı, bir iç siyaset gösterisine dönüştürmeye çalışıyor. Aslında, biz Bay Kriz’in siciline baktığımız vakit bu tip tribüne oynayışların, milletimiz için pek güzel sonuçlanmadığını görüyoruz. Çok değil, daha geçtiğimiz sene; Ulusal Savunma Bakanı Birleşik Arap Emirlikleri’nin PKK’ya verdiği dayanaktan bahsediyordu. İçişleri Bakanı, 15 Temmuz darbe teşebbüsünün ardında Birleşik Arap Emirlikleri’nin olduğunu argüman ediyordu. Sayın Erdoğan da bu doğrultuda; Mısır’a, İsrail’e ve Suudi Arabistan’a, en üst perdeden konuşuyordu, esiyordu, gürlüyordu. Pekala bu efelenmelerin, iç siyasetteki siyasi hesaplarla yapılan gösterilerin kararında ne oldu? Sayın Erdoğan’ı Körfez ülkelerinin başkanlarıyla, harikulâde sevinçli pozlar verip, para konuşurken bulduk. Hatta bu arkadaşımız en son yaşananları, söylenenleri ‘aile içi gürültü, patırtı’ diyecek kadar küçümsedi. Her şey bir anda unutuluverdi. Hakikaten o denli bir unutuldu ki; cehaletine yenik düşmeleriyle meşhur küme başkanvekillerini bile; kazara Birleşik Arap Emirlikleri’nin gerçeğini hatırlattığı için harcadılar. tıpkı vakitte istiskal ederek harcadılar.
“Sana ‘dur’ demek, bizim boynumuzun borcudur”
Bak Sayın Erdoğan. PKK, elinde Mehmetçiklerimizin, çocuklarımızın, evlatlarımızın kanı olan hain ve alçak bir terör örgütüdür. Şayet emelin bu terör örgütünü Avrupa’dan tasfiye etmekse, bunu yapmanın yolu da yordamı da aşikardır. Biz de yanında dururuz. Ancak yok… Şayet gayenin tansiyonu yükseltip, bir daha bir para pazarlığına oturmak ve elini yüksekten açmaksa; işte orada sana ‘dur’ demek, bizim boynumuzun borcudur. Avrupa ülkeleriyle para pazarlığı yapmak için şehitlerimizin kanını peşkeş çekmene müsaade etmeyiz. Yandaşlarını daha fazla semirtmek için Türk devletinin prestijini ayaklar altına almana müsaade etmeyiz. Çapsız danışmanlarına 12. maaşlarını bağlamak için Türk milletinin onurunu ezdirmene müsaade etmeyiz. Bunu bu biçimde bilesin.
Bana, AK Parti iktidarının en büyük başarısızlıklarını sorsanız; hiç kuşkusuz birinci 3’e kesinlikle tarımı da koyarım. Pandemi öncesinde, pandemi sürecinde ve daha sonrasında, aylardır tıpkı şeyi söylüyoruz. ‘Tarım, bir ulusal güvenlik sorunudur’ diyoruz. Ancak bu arkadaşlar, bizi ısrarla duymazdan gelmeye devam ediyor. Ne kadar yangın uçağımız olduğunu bile bilmeyen, kepeği ekilerek yetiştirilen bir eser zanniçin birini, tuttular, ülkenin en stratejik alanlarından birine, bakan yaptılar. ‘Çok kuyruk oluyordu, o yüzden fiyatları arttırdık’ diyen bir densizi, Et ve Süt Kurumu’n, Genel Müdür yaptılar. Sonuçta ne oldu? Ülkemizde çiğ süt meblağları 2018 yılında, Avrupa Birliği ülkelerine bakılırsa, yüzde 18 daha ucuzken; bugün, yüzde 10 daha kıymetli hâle geldi. Üstelik onların alım gücü, bizim 4 katımız bulunmasına karşın. Pekala bunlar niye oldu? Zira her şeye kulağını tıkayan, saraydan dışarı adımını atmayan, atamayan, endişeden milletin, çiftçinin, hayvancının ortasına karışamayanlar; kesite giden inekleri, düveleri ve hayvanlarının ardında ağlayan yetiştiricileri, duymazdan, görmezden, bilmezden geldiler.
“Çiftçi için suyu, elektriği, kullanılamaz hâle getirdiler”
Bay Kriz ve arkadaşları; berbat tarım ve iktisat siyasetlerinin yardımıyla 6 liralık mazotu, 3 buçuk, 4 katına; 2500-3000 liralık gübreyi de 4-5 katına fırlattılar… Çiftçi için suyu, elektriği, kullanılamaz hâle getirdiler. Bir yaptığı bir yaptığını tutmayan, Ulusal Süt Konseyi’ni süt üreticisinin başına bela ettiler. Bakın, hasat mevsimi geldi. Artık buğday ve arpa hasadı başlıyor. Pekala fiyat belirli mi? Hayır, değil. Bakanlık üretim varsayımı yaptı mı? Yapmadı. Uzun vakittir söylüyoruz; yalnızca girdileri sübvanse ederseniz, yalnızca günü kurtarırsınız. Siz girdileri; yani mazotu, gübreyi ne kadar desteklerseniz destekleyin, şayet çiftçi eseri hak ettiği fiyata satamazsa, verdiğiniz takviyelerin hiç bir manası olmaz… Bizim her şeydilk evvel çiftçilerimizi ayağa kaldırmamız gerekiyor. Bu da öyle… Eser kıymetinin yüzde 3’ü, yüzde 4’ü üzere dayanaklarla olmaz.
“Kafanızı devekuşu üzere toprağa gömmeyin”
Buradan iktidara seslenmek istiyorum. Buğday için bizim bulduğumuz fiyat, ton başına 5 bin 600 lira. Toprak Mahsulleri Ofisi vasıtasıyla en azından hasat dönemi sonuna kadar; şimdilik bu süreksiz fiyatı açıklayın. Ancak bunu daima değişen ekonomik şartlara nazaran güncelleyin. Alımlar, ‘aynî karşılık’ olarak yapılsın. Yani, mal-ürün olarak alınsın. Açıklanan süreksiz fiyat üzerinden, yalnızca yüzde 25 avans ödemesi yapılsın. Hasat bittikten bir ay daha sonra ise; oluşan fiyat ne ise, o fiyattan eser bedeli ödensin. bu biçimdelikle, üreticiden eser alma imkânı doğar. Küçük üreticilerimiz de piyasada ezdirilmemiş olur…İç piyasada, arz talep istikrarının bozulmasına mani olun. Geçen sene söylemiş olduk, dinlemediniz, fakat ekmek meblağlarının durumu ortada. Bu sene de yeniden edelim: Şayet açıklamaktan çekindiğiniz rekolte sayıları, size iç tüketim için açık ve yetersizlik gösteriyorsa; başınızı devekuşu üzere toprağa gömmeyin. Bir an evvel onu temin etmeye bakın. Çiftçimizi, üreticimizi daha fazla perişan etmeyin.
“Göz nazaran göre ödemeler istikrarı krizine hakikat gidiyoruz”
Bildiğiniz üzere geçen hafta yabancı bir haber ajansında; bir bankanın İngiltere Merkez Bankası’nda tuttuğu altınları pahasının altında sattığına dair bir haber çıktı. Biz elinde kalan son değerli varlıkları da adeta müflis bir tüccar üzere satıp bozduran bu kurumun, Merkez Bankası yani Türkiye Merkez Bankası olduğuna inanmak istemiyoruz. Lakin tek bir kişinin keyfine mahkûm edilen bu sistemin maalesef artık bir alışkanlık haline getirdiği, akıl ve bilim dışı kararlarla, gelip dayanacağı yer tam olarak burası… Bak Sayın Erdoğan, Sayın Bay Kriz; seni buradan uyarıyorum. ‘Işıltılı Bakan’ın, buyruk erin Merkez Bankası Başkan’ın ve bol maaşlı danışmanların; kaygılarından ya da koltuklarını korumak için sana anlatamıyorlar. Fakat senin bu öngörüsüz siyasetlerin ile göz bakılırsa göre ödemeler istikrarı krizine gerçek gidiyoruz.
‘Enflasyon düşecek, cari açık düşecek’ deyip; kelamda ‘Yeni İktisat Modeline’ geçtiniz. daha sonra ne oldu? Hem enflasyon tıpkı vakitte cari açık rekor kırdı. Türk lirasının, pahasını ve prestijini, daha fazla kaybetmemesi için, aklı selim bir siyaset izlemek yerine; Kur Muhafazalı Mevduat Sistemi’ni getirdiniz. Milletimizin rızkından alıp, kur muhafazalı mevduat sistemine harcadınız. daha sonra ne oldu? Yalnızca Mart ve Nisan’da, Hazine’nin cebinden, 16.3 milyar lira çıktı. Baktılar, kur muhafazalı mevduat sistemi de deva değil. Dolar aldı başını gidiyor. Hem Merkez Bankası’na birebir vakitte kamu bankalarına döviz sattırdılar. daha sonra ne oldu? Rezervler eridi. 15 Temmuz’un finansörü olmakla suçladığınız, katil olmakla suçladığınız ülkelerin, ayağına gittiniz. Bak Bay Kriz; senin berbat siyasetlerin yüzünden ülkemiz, ‘eriyen rezerv – artan risk primi’ sarmalına girdi. Rezervler eridikçe, ülkenin risk primi artıyor. Ülkenin risk primi arttıkça, dolar artıyor. Dolar arttıkça, Kur Muhafazalı Mevduat Sistemi’nin faturası artıyor. Sen o faturayı dizginlemek için, dolara müdahale ettikçe, rezervler eriyor, başa dönüyoruz. Bu istikrasızlık sarmalının içerisinde de olan bu ülkenin birikimlerine, varlıklarına oluyor. Olan milletimizin hazinesine, cebine oluyor.
Sayın Erdoğan; seni buradan bir kere daha uyarıyorum. Bu işin sonunda; ya müflis bir tüccar üzere, bu ülkenin bütün varlıklarını, yok değerine satmak var ya da 70 sente muhtaç olacağımız bir ödemeler istikrarı krizi var. Bu gittiğin yol, yol değil. Bir an evvel, aklını başına al. Bir an evvel, bu yanlıştan dön. Bir an evvel, bu ucube siyasetlerden vazgeç. bu biçimde iş bilmezlik, bu biçimde beceriksizlik olmaz. bu biçimde devlet yönetilmez.
Türk’ün en büyük mirası, devlet geleneğidir. Zira bir Türk için; ‘Devletli olmak’, siyasi bir tertibin ortasında bulunmaktan epeyce varoluşsal bir durumdur. Ve tarihin her periyodunda, devlet hâlinde yaşayışımız, bize varlıklı bir kültür ve bedelli bir devlet geleneği bırakmıştır. örneğin; Türk devlet geleneğinin yapısında, devlet ile devlet insanlığı, her vakit keskin bir formda, birbirinden farklı tutulmuş, devlet insanı, devletin sahibi olarak değil, memuru olarak görülmüştür. Bu yapı hiç bir vakit; devleti yönetenin, ‘Devlet benim’ demesine, müsaade vermemiştir. Zira, bizim geleneğimize göre devlet; milletin teşkilatlanmış hâlidir. Hakikaten; milletimizin demokrasiyle buluşması da Türk devlet geleneğini taçlandırmıştır. İşte tam olarak da bu niçinle; bugün ülkemizin başına bela edilen bu ucube sistemin, yani, Türk Tipi Başkanlık diye pazarlanan, Partili Cumhurbaşkanlığı Sisteminin ne Türklükle ne de Türk devlet geleneğiyle, rastgele bir alakası, bağı, teması yoktur. Hatta; Ak Parti’nin devlet yönetme anlayışının yalnızca Türklükle değil; akılla da bilimle de tarihle de, hiç bir ilgisi yoktur.
“Milletimizi tongaya bastırmaya çalışan, ucube kararlara şahit olduk”
Gelin, bir arada hatırlayalım. Devleti, babasının çiftliği üzere, milletin parasını, ganimet üzere, makamını da mülkiyet üzere benimseyen, Ak Parti zihniyeti yardımıyla; hileli ihalelere şahit olduk. Yandaşları ranta boğan kurnazlıkları yaşadık. Milletimizi tongaya bastırmaya çalışan, ucube kararlara şahit olduk. Kürsülerden, miting meydanlarından, vatandaşlarımıza yönelen öfkenin, kinin ve garezin sesini, en üst perdeden duyduk. Kahraman askerlerimize bile pusu kuran, hainleri gördük. Bunların hepsinin karşısında dimdik durduk. Ve bugün de millet iradesini yok sayan, devletimizi, bir kişinin iki dudağı ortasına mahkûm eden, demokrasimize, kurumlarımıza ve geleneklerimize hasar veren, Partili Cumhurbaşkanlığı Sistemi’nin karşısında da dimdik duruyoruz. Zira biz; millet iradesini yok saymanın acı faturasını, fazlaca âlâ biliyoruz. Zira biz; istibdat rejimlerinin, memleketimize nelere mal olduğunu, epeyce yeterli biliyoruz. Zira biz; kurumlarımızın içini boşaltanlara, devlet kurumsallığını ayaklar altına alanlara, demokrasimize kara leke sürmeye çalışılanlara, milletimizin attığı tokatları da, fazlaca düzgün biliyoruz.
“Millî iradeye uzanan eller, er ya da geç her kezinde kırılmıştır”
Demokrasi seyahatimiz, birfazlaca kere kesintiye uğratıldı. Vesayetlere, muhtıralara, darbelere şahit olduk. Gerçekten önümüzdeki cuma günü, 27 Mayıs 1960 darbesinin yıl dönümü. Hiç kuşkusuz ki darbeler demokrasi tarihimizin kara lekeleridir. Lakin; ulusal irade bir seldir ve önünde hiç bir barikat, hiç bir vesayet duramaz. Gerçekten; ulusal iradeye uzanan eller, er ya da geç, her seferinde kırılmıştır. Demokrasimize sürülmeye çalışılan lekeler, her kezinde, silinmiştir. Devlet kurumsallığımıza yönelen tehditler, her seferinde, püskürtülmüştür. Zira; özgürlük ve bağımsızlık, Türk Milleti’nin karakteridir. Bu vesileyle, bir defa daha buradan; demokrasi şehitlerimiz, merhum Başbakan Adnan Menderes ve arkadaşlarını hürmet ve rahmetle anıyorum. Ruhları şad, yerleri cennet olsun.
“Fatih Sultan Mehmet Han’ı hürmet, minnet ve rahmetle anıyorum”
Bu hafta, derin bir acımızın olduğu kadar, kutlu bir zaferimizin de yıl dönümü… Alınamaz denileni alan, yıkılamaz denilen surları yıkan, geçilemez denen denizleri sırtında gemileri taşıyarak geçiren, ulu ecdadımızın, İstanbul’u fethinin 569’uncu yılı… ‘Ya İstanbul beni alır, ya ben İstanbul’u alırım’ kararlılığıyla, çağ açıp, çağ kapatan dehasıyla, devlet idaresinde, büyük ıslahatlar gerçekleştiren vizyonuyla, Büyük Hakanımız, Fatih Sultan Mehmet Han’ı hürmet, minnet ve rahmetle anıyorum.
Sandık milletin namusudur. Milletimiz bize sandığı emanet etti. Biz de bu kutlu emanete, tüm gücümüzle sahip çıkacağız. Milletimizin helal oyunu ne trafoda gezen kedilere ne de mühürsüz oy sayan nankörlere, yedirmeyecek, yedirtmeyeceğiz. Her sandık başında bakılırsavli arkadaşlarımızla, ıslak imzalı tutanaklarımızla, kaya üzere sağlam irademizle, seçimin bekçisi olacağız. Hiç merak etmeyin; sandıkla gelenler, sandıkta gidecekler. Bu ucube sistemi tarihe gömeceğiz, o irade bizde var. Hiç merak etmeyin; Millet İttifakı’nın adayı, Türkiye’nin 13. Cumhurbaşkanı olacak, o azim bizde var. Hiç merak etmeyin; UYGUN Parti, Türkiye’nin birinci partisi çıkacak. Pazarlıksız, koşulsuz, şartsız bu ülkenin, hak edilmiş iktidarı olacağız, o güç bizde var. Hiç merak etmeyin. Biz milletimizin gerçeklerini konuştukça, milletimiz de tıpkı bugün olduğu üzere, ardımızda pek; mahzurlar karşısında dimdik duracak, duvarları korkusuzca yıkacak, iftiraları delip geçeceğiz. Türkiye’nin kuvvetli, memnun ve varlıklı geleceğini, milletimizle el ele, omuz omuza, daima birlikte inşa edeceğiz. Hazır olun, fazlaca az kaldı.
Yıldırım: Yüzde 50’lere varan randıman kaybı ile karşı karşıya kalacağız
Akşener, konuşmasının bir kısmında çiftçilik ve besicilik yapanların meselelerini gündeme getirerek, kürsüyü çiftçilik ve hayvancılık yapan Nedim Yıldırım’a bıraktı. Tarıma yeteri kadar itina gösterilmediğini düşündüğünü söyleyen Yıldırım, şunları söylemiş oldu:
“Belki yanlış siyasetler tahminen de yanlış projeler yüzünden tarım ve hayvancılıkla iştirak eden çiftçilerin kâfi paralar kazanmayı bir tarafa bırakın hakikaten kredi borçlarını bile ödeyemez hale gelmişlerdir. Üretimde girdi maliyetleri bilhassa bu son yılda gübre, tohum, ilaç ve öteki maliyetlerde yüzde 300’lere varmıştır. Hayvancılıkta ve yem, veteriner bilhassa de elektrik maliyetlerinde yüzde 200’lere varan artışlar olmuştur. Bu maliyetler ve yanlış tarım siyasetleri yüzünden bilhassa hayvancılık yapan çiftçi arkadaşlarım yüzde 30’undan fazla süt ineğini kesmek zorunda kaldı… Analar kesildi. Ana şayet olmazsa et olmaz. Besin olmaz. Süt olmaz. Yiyecek olmaz. Protein olmaz.
Tarımla uğraşan çiftçi arkadaşlarımız artan girdi maliyetleri yüzünden tarıma gereken ihtimamı gösteremediler bu yıl. Yani gerekli gübreyi atmadılar. Hatta tarlalarını gübresiz ektiler. Neredeyse yüzde 50’lere varan randıman kaybı ile karşı karşıya kalacağız. Biz devletten çok şey istemiyoruz ki yalnızca bize güvensinler bizim gerimizde dursunlar kâfi.” (ANKA)