Kadınlar işyerinde toplumsal cinsiyet eşitliği için mücadele etmeye devam ederken, Nobel ödüllü ekonomist Claudia Goldin'in ortak yazdığı, çalışan anneleri desteklemek için kullanılan II. Dünya Savaşı döneminden kalma bir yasa hakkında yeni bir makale, siyasi iradeyle neler yapılabileceğini ortaya koyuyor.
Henry Lee Ekonomi Profesörü, “Annelerin İnsan Gücünün Harekete Geçirilmesi: II. Dünya Savaşı'nda Lanham Yasası Kapsamında Çocuk Bakımı” başlıklı makalesinde, başlangıçta altyapıyı finanse etmek için kabul edilen ancak daha sonra çalışan anneler için çocuk bakımını finanse eden 1940 tarihli bu yasanın etkisini inceledi.
Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu çalışma belgesinin açıkladığı gibi, Lanham Yasası hem okul öncesi çağdaki çocuklar için kreşler hem de okul çocukları için uzun süreli hizmetler oluşturmuş ve desteklemiştir. 2023 Noble ödülü sahibi Goldin, “Bu, ulusal, neredeyse evrensel, federal olarak finanse edilen bir okul öncesi programıydı” dedi. “Bugüne kadar tek olan o.” (Tanınmış Head Start programının federal olarak finanse edildiğini ancak düşük gelirli çocuklara ve ailelere odaklandığını, dolayısıyla kapsamının çok daha sınırlı olduğunu belirtti.)
“Ekonomi tarihçisi olmayı seviyorum. Ben bir dedektifim” dedi Nobel ödüllü çalışma yazarı Claudia Goldin.
Dosya fotoğrafı: Stephanie Mitchell/Ekonomi Personel Fotoğrafçısı
Savaş çabaları için gerekli olabilecek ek işgücünü serbest bırakmanın bir yolu olarak tasarlanan “Lanham kreşleri”nin çoğu, Acil Yardım Tahsisat Yasası'nı kullanarak, Buhran dönemi Çalışma İlerleme İdaresi (WPA)'nin bazı kreşlerini küçük çocuklar için yeniden tasarladı. bu amaçla “en az 6 milyon dolar” izni verildi. (Başkan Franklin Delano Roosevelt, başka bir acil durum fonundan 400.000 dolar daha ekledi; 1943'te daha fazla ödenek onaylandı ve toplam federal harcama 1943-46 arasında yaklaşık 52 milyon dolar oldu.)
Ancak WPA kreşleri düşük gelirli ve işsiz ebeveynlerin çocuklarına yardım etmek için tasarlanırken, Lanham kreşleri 2 ila 11 yaş arası çocukları olan çalışan annelere yardım etmeyi amaçlıyordu.
Yıl boyu denetime ek olarak, bu kreşler ve genişletilmiş bakım aynı zamanda eğitim de sağlıyordu ve kreşlerin çoğunda beslenme uzmanlarının hazırladığı yemekler de vardı.
Goldin, “O dönemdeki Gallup anketlerinden neredeyse hiç kimsenin okul öncesi çocukları olan kadınları işe almanın iyi bir fikir olduğunu düşünmediğini biliyoruz” dedi. “Bu konuda çok fazla olumsuz düşünce vardı.”
Ancak savaşın sonu görünmeden ilerledikçe, anneler birçok endüstrinin ayakta kalmasını sağlayacak ve erkekler savaşmaya giderken doğrudan savaş çabalarına katkıda bulunacak önemli bir kaynak olarak görülmeye başlandı. Bu çabalar arasında malzeme üretiminin yanı sıra mühimmat veya silah imalatı da vardı.
Bu döneme ait yaklaşık 191.000 federal sözleşmeyi analiz eden Goldin, yasanın yürürlüğe girmesiyle birlikte “Mal ve hizmet sözleşmeleri büyük ölçüde arttı” dedi.
Goldin ve ortak yazarlar Northwestern Üniversitesi'nden Joseph Ferrie ve Dartmouth Koleji'nden Claudia Olivetti'nin bulgularına göre, yasa emeği serbest bırakırken, faydalarından büyük bir kısmı zaten çalışmakta olan kadınlara gitti.
Goldin, Büyük Buhran'ın ardından kadınların savunma müteahhitlerinde ve Güney'deki tekstil fabrikalarında, o zamanlar öncelikli olarak beyaz kadınlara açık olan yüksek ücretli işler aradığını söyledi.
Goldin, kadınların “ücretlerdeki ani artıştan büyük etkilendiğini” söyledi.
Yasanın şüphesiz işgücünü artırdığını söyledi. Ancak “Çocukları olsun ya da olmasın, okul öncesi çocukları olsun ya da olmasın kadınların işgücüne katıldıkları oldukça açıktı” dedi. “Bazı kreşler 1942'de kuruldu, ancak büyük çoğunluğu 1943 ve '44'te kuruldu ve o zamana kadar bu yerlerdeki istihdamın büyük bir kısmı oldukça yüksekti.
1940 Nüfus Sayımı ile karşılaştırıldığında bu veriler, 1945 yılına kadar 685 kasabaya dağıtılan paranın öncelikle birçok kadının halihazırda çalışmakta olduğu bölgelere gittiğini gösteriyor. “Lanham fidanlıklarının burada açıldığını görebiliyoruz. İhtiyaçların en fazla olduğu yerlerde değil, kadınların aslında ek iş bulma arzusunun olduğu yerlerde.”
Goldin, bu makalenin “bu programın nasıl geliştiğini ve neden bu şekilde geliştiğini” incelemesine rağmen, araştırmanın orijinal itici gücünün bu olmadığını söyledi.
Nobel ödüllü kişinin orijinal fikri, programın anaokulu çocukları üzerindeki yetişkinlerdeki etkisini incelemekti, ancak anaokullarının tam konumlarını gösteren federal kayıtların yetersizliği zorlayıcı oldu.
“Muhtemelen şu anda bunların yaklaşık yarısının adresi elimizde.” Ancak bu araştırma sırasında Goldin ve ortak yazarları, diğer projede kullanılabilecek ortaya çıkarılmamış bilgilerin farkına vardılar.
“Ekonomi tarihçisi olmayı seviyorum. Ben bir dedektifim” dedi.
Lanham Yasası araştırmasının devam ettiğini belirterek, 1940 tarihli bu yasanın etkisine ilişkin yeni bilgiler keşfetmeye devam ediyor. Goldin, “Gerçekten çok küçük bir programdı” dedi. “Fakat bazı küçük kasabalarda büyük bir etkisi oldu.”
Bunun gibi daha fazlası
Gazetenin en iyi haberleri gelen kutunuza gelsin
Bu bültene abone olarak gizlilik politikamızı kabul etmiş olursunuz
Henry Lee Ekonomi Profesörü, “Annelerin İnsan Gücünün Harekete Geçirilmesi: II. Dünya Savaşı'nda Lanham Yasası Kapsamında Çocuk Bakımı” başlıklı makalesinde, başlangıçta altyapıyı finanse etmek için kabul edilen ancak daha sonra çalışan anneler için çocuk bakımını finanse eden 1940 tarihli bu yasanın etkisini inceledi.
Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu çalışma belgesinin açıkladığı gibi, Lanham Yasası hem okul öncesi çağdaki çocuklar için kreşler hem de okul çocukları için uzun süreli hizmetler oluşturmuş ve desteklemiştir. 2023 Noble ödülü sahibi Goldin, “Bu, ulusal, neredeyse evrensel, federal olarak finanse edilen bir okul öncesi programıydı” dedi. “Bugüne kadar tek olan o.” (Tanınmış Head Start programının federal olarak finanse edildiğini ancak düşük gelirli çocuklara ve ailelere odaklandığını, dolayısıyla kapsamının çok daha sınırlı olduğunu belirtti.)
“Ekonomi tarihçisi olmayı seviyorum. Ben bir dedektifim” dedi Nobel ödüllü çalışma yazarı Claudia Goldin.
Dosya fotoğrafı: Stephanie Mitchell/Ekonomi Personel Fotoğrafçısı
Savaş çabaları için gerekli olabilecek ek işgücünü serbest bırakmanın bir yolu olarak tasarlanan “Lanham kreşleri”nin çoğu, Acil Yardım Tahsisat Yasası'nı kullanarak, Buhran dönemi Çalışma İlerleme İdaresi (WPA)'nin bazı kreşlerini küçük çocuklar için yeniden tasarladı. bu amaçla “en az 6 milyon dolar” izni verildi. (Başkan Franklin Delano Roosevelt, başka bir acil durum fonundan 400.000 dolar daha ekledi; 1943'te daha fazla ödenek onaylandı ve toplam federal harcama 1943-46 arasında yaklaşık 52 milyon dolar oldu.)
Ancak WPA kreşleri düşük gelirli ve işsiz ebeveynlerin çocuklarına yardım etmek için tasarlanırken, Lanham kreşleri 2 ila 11 yaş arası çocukları olan çalışan annelere yardım etmeyi amaçlıyordu.
Yıl boyu denetime ek olarak, bu kreşler ve genişletilmiş bakım aynı zamanda eğitim de sağlıyordu ve kreşlerin çoğunda beslenme uzmanlarının hazırladığı yemekler de vardı.
Goldin, “O dönemdeki Gallup anketlerinden neredeyse hiç kimsenin okul öncesi çocukları olan kadınları işe almanın iyi bir fikir olduğunu düşünmediğini biliyoruz” dedi. “Bu konuda çok fazla olumsuz düşünce vardı.”
Ancak savaşın sonu görünmeden ilerledikçe, anneler birçok endüstrinin ayakta kalmasını sağlayacak ve erkekler savaşmaya giderken doğrudan savaş çabalarına katkıda bulunacak önemli bir kaynak olarak görülmeye başlandı. Bu çabalar arasında malzeme üretiminin yanı sıra mühimmat veya silah imalatı da vardı.
Bu döneme ait yaklaşık 191.000 federal sözleşmeyi analiz eden Goldin, yasanın yürürlüğe girmesiyle birlikte “Mal ve hizmet sözleşmeleri büyük ölçüde arttı” dedi.
Goldin ve ortak yazarlar Northwestern Üniversitesi'nden Joseph Ferrie ve Dartmouth Koleji'nden Claudia Olivetti'nin bulgularına göre, yasa emeği serbest bırakırken, faydalarından büyük bir kısmı zaten çalışmakta olan kadınlara gitti.
Goldin, Büyük Buhran'ın ardından kadınların savunma müteahhitlerinde ve Güney'deki tekstil fabrikalarında, o zamanlar öncelikli olarak beyaz kadınlara açık olan yüksek ücretli işler aradığını söyledi.
Goldin, kadınların “ücretlerdeki ani artıştan büyük etkilendiğini” söyledi.
Yasanın şüphesiz işgücünü artırdığını söyledi. Ancak “Çocukları olsun ya da olmasın, okul öncesi çocukları olsun ya da olmasın kadınların işgücüne katıldıkları oldukça açıktı” dedi. “Bazı kreşler 1942'de kuruldu, ancak büyük çoğunluğu 1943 ve '44'te kuruldu ve o zamana kadar bu yerlerdeki istihdamın büyük bir kısmı oldukça yüksekti.
Goldin, “Şehir bazında federal sözleşmeler hakkında verilerimiz var ve ayrıca Lanham parasının bazı ilk yıllarda şehir bazında nereye gittiğini de biliyoruz” dedi.
1940 Nüfus Sayımı ile karşılaştırıldığında bu veriler, 1945 yılına kadar 685 kasabaya dağıtılan paranın öncelikle birçok kadının halihazırda çalışmakta olduğu bölgelere gittiğini gösteriyor. “Lanham fidanlıklarının burada açıldığını görebiliyoruz. İhtiyaçların en fazla olduğu yerlerde değil, kadınların aslında ek iş bulma arzusunun olduğu yerlerde.”
Goldin, bu makalenin “bu programın nasıl geliştiğini ve neden bu şekilde geliştiğini” incelemesine rağmen, araştırmanın orijinal itici gücünün bu olmadığını söyledi.
Nobel ödüllü kişinin orijinal fikri, programın anaokulu çocukları üzerindeki yetişkinlerdeki etkisini incelemekti, ancak anaokullarının tam konumlarını gösteren federal kayıtların yetersizliği zorlayıcı oldu.
“Muhtemelen şu anda bunların yaklaşık yarısının adresi elimizde.” Ancak bu araştırma sırasında Goldin ve ortak yazarları, diğer projede kullanılabilecek ortaya çıkarılmamış bilgilerin farkına vardılar.
“Ekonomi tarihçisi olmayı seviyorum. Ben bir dedektifim” dedi.
Lanham Yasası araştırmasının devam ettiğini belirterek, 1940 tarihli bu yasanın etkisine ilişkin yeni bilgiler keşfetmeye devam ediyor. Goldin, “Gerçekten çok küçük bir programdı” dedi. “Fakat bazı küçük kasabalarda büyük bir etkisi oldu.”
Bunun gibi daha fazlası
Gazetenin en iyi haberleri gelen kutunuza gelsin
Bu bültene abone olarak gizlilik politikamızı kabul etmiş olursunuz