Ekonomi araştırma ve öğretiminin kişisel yönüne odaklanan bir dizi.
James W. Riley, 1990'ların Los Angeles'ında gezinen genç bir grafiti sanatçısı olduğundan beri kimlik ve yabancılaşma sorularıyla karşı karşıya kaldı.
Şu anda Ekonomi Business School'da ekonomi sosyoloğu olan Riley, “Her zaman, belki de incelikli bir şekilde 'Buraya ait değilsin' diyen yerlere gitme ve bu mekanlarda bulunma fikrine sahip oldum” dedi.
Ebeveynleri, karma evliliklerin ABD'nin birçok yerinde küçümsendiği ve bazen daha da kötüleştiği 1960'larda birbirine aşık olan ırklararası bir çiftti. Öyle olsa bile, her zaman Amerikan rüyasının vaadi ve potansiyeline ve temel ilkelere inandıklarını söyledi. – eşitlik, özgürlük ve demokrasi – onu tanımlayanlar.
“Annem ve babam bana şunu aşıladı: 'Özgürsün ve olmak istediğin gibi olabilirsin… ve asla kimsenin sana aksini söylemesine izin verme'' dedi. “Bu, evimden, hip-hop'tan ve grafitiden bir ahlak anlayışı haline gelen şeyi, takip ettiğim alanlara ve yerlere taşımama gerçekten yardımcı oldu. Bu gerçekten de 13 yaşımdan bugüne kadar yanımda taşıdığım değer yargısı.”
Bir mandıra çiftliğinde büyüyen beyaz bir Ortabatılı olan Janice Joan Dingfelder Riley ve Güneyli Siyahi Roy Whitcomb Riley, 18 yıl boyunca dünyayı dolaştıktan sonra, 1981'de oğullarının doğumundan kısa bir süre önce Los Angeles'a yerleştiler. Ekonomik ve ırksal çeşitliliği ve merkezi konumu, Los Angeles County Sanat Müzesi, MOCA ve Barnsdale Sanat Parkı dahil olmak üzere çok çeşitli deneyimlere ve kurumlara kolay erişim sağlayan Mid City'de yaşıyorlardı.
Riley, “İyisiyle kötüsüyle şehrin sunduğu her şeyin en iyisine maruz kaldınız” dedi.
James Riley, 16 yaşındayken Los Angeles'ta. Grafiti ekibinin etiketleri – KOG (Killer of Giants – “her şeye rağmen David'dik” dedi Riley) ve LTS (Last to Survive) duvarda görünüyor.
Resim James W. Riley'nin izniyle
Wu-Tang Clan, Tupac, Outkast, Nas ve 1990'ların rap dünyasının diğer öncülerinin hayranı olan Riley, hip-hop kültüründeki önemi ve kendi sesini bulmasına nasıl yardımcı olduğu nedeniyle doğal olarak grafitiye ilgi duyuyordu.
“Nöro-farklı olmak ve öğrenme farklılıklarına sahip olmak, çizim gibi yaratıcı yollar benim için her zaman kelimeleri bulmanın daha zor olduğu zamanlarda kendimi ifade etmenin bir yoluydu” dedi.
Grafiti aynı zamanda bir kaçış biçimiydi. 1980'lerde ve 90'larda Los Angeles'ta çete şiddeti ve uyuşturucu çok yaygındı. Grafiti ekipleri, farklı bir yol arayan gençlere sokaklardan gelen ama sokaklarla sınırlı olmayan bir kimlik sundu.
Riley, “Koruma ve geçiş gibi bir güvenlik unsuru vardı, çünkü 'Artık kim olduğunuzu, neyle ilgili olduğunuzu ve içinde bulunduğumuz bu ekosisteme nasıl bağlanacağınızı açıklayabiliriz'' dedi. “Hayatınızı bir mahalleye vermek zorunda kalmadan uyum sağlamanıza olanak sağlıyor.”
Rakip sanatçılar bile Riley'nin ekibine yaratıcı bir şekilde sınırları zorlamaları ve şehirdeki teknik açıdan zor, bazen tehlikeli kurulumların üstesinden gelmeleri nedeniyle hayran kaldılar. Etiket adı REVOK olan Jason Williams'ın hatırladığı kadarıyla, ayrıntılı, ince vuruşlu grafitileri Alman, Gotik ve Eski İngiliz tarzı yazıları içeriyordu ve Çek grafik sanatçısı ve ressam Alphonse Mucha'dan etkilenmişti.
Riley ve bir grup sanatçı, 2013 ve 2014 yıllarında Philadelphia'da ve ülkenin diğer şehirlerinde duvar resimleri yaptı.
Videolar James W. Riley ve ARBE x FISH x VERSUS aracılığıyla “Arrive Strive Thrive”ın izniyle alınmıştır.
Şu anda Detroit'te yaşayan bir ressam olan Williams, “James çoğu zaman, ilk anda bariz görünmeyen ve bazen biraz çılgınca olduğunu düşündüğünüz bir duruma yaklaşmak için aşırı yöntemlere başvururdu” dedi. “Ama onunla olan geçmiş deneyimlerine ve kazanılan saygıya dayanarak ona güvendin.” Riley'nin ekibinin inanılmaz bir enerjiye ve karizmaya sahip olduğunu ve gerçekten ilham verici şeyler yaptığını söyledi. Los Angeles grafitisinin gidişatını tamamen değiştirerek başladı ama sonuçta tüm dünyada grafitinin bugüne kadar boyanma biçimini gerçekten değiştirmeye yol açtı.”
Bugün graffiti, zengin koleksiyoncuların ilgisini çekiyor. O zamanlar sanat dünyası bunu reddetmişti. Riley, polis dışında “İçerik, içerik ve yaratıcılık açısından ne yaptığımızı kimse umursamadı” dedi. Bu ilgi eksikliği ve işini çevreleyen “yasadışılık örtüsü” bazen onu moralsiz bırakıyordu ama aynı zamanda yaratıcı ve kişisel olarak özgürleştiriciydi.
“Bu sizi gölge bir yere koyuyor, ancak aslında gelişip gelişebileceğiniz yer o karanlıktadır” dedi. “Deneyebilirsin; ortodoksluk yoktu.” Bu anlar (yaratma telaşı ve işe kendini kaptırması) sadece heyecan verici değil, aynı zamanda güçlendiriciydi. Riley, “İfade ve kaçış işin içindeydi” dedi. Ve riskler, “kendiniz için yarattığınız bu Davud ve Golyat benzeri kahraman yolculuğunda, zorluklara rağmen bir şeyler yapmış olmanın verdiği bir başarı veya tatmin duygusu” getirdi.
Ama yine de tam bir David'di. Sanat okulu, sanat kariyeri bir yana, diğer insanların yaptığı bir şey gibi görünüyordu.
“Bizim için net olan hiçbir rampa yoktu” dedi. “Karizmatik bir çekiciliğimiz, saf bir özgünlüğümüz vardı, ancak bu dünyalara erişim sağlayacak kültürel veya sosyal sermayemiz yoktu ve insanlar, her ne olursa olsun korktukları için kapıları bize açma konusunda pek heyecanlı değildi.”
Baltimore'da bir duvar resmi çiziyorum.
Babasının Beverly Hills Oteli'nin Polo Lounge'unda baş garson olarak 12 saatlik vardiyalar halinde çalışmasını izleyerek büyüyen Riley, aynı derecede sıkı çalışmak ve hedeflerinde pragmatik olmak zorunda olduğunu hissetti. (“Kendinizi nasıl geçindireceksiniz? Diğer insanları nasıl destekleyeceksiniz?”) Bu, yüksek öğrenim anlamına geliyordu; önce devlet üniversitesinde, ardından Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde ve en sonunda doktora derecesi olarak. MIT Sloan Yönetim Okulu öğrencisi. Ancak bu, Los Angeles'taki gelişme yıllarından hatırladığı kimlik ve değer derslerini terk etmek anlamına gelmiyordu.
İşletme alanında yardımcı doçent olarak Riley, tüm pazarları ve organizasyonları destekleyen sosyal etkileşimlerin ve dinamiklerin insanların ekonomik karar alma ve ekonomik etkisi olan eylemlerde bulunma şeklini nasıl etkilediğini çözmek için güzel sanatlar piyasası ve inovasyon odaklı organizasyonlar üzerinde çalışıyor.
“Değer yaratmanın veya inşa etmenin farklı tanımları, farklı süreçleri var” dedi. “İlk bakışta apaçık değiller ve objektif değiller. Peki insanların bu şeyin değerinin bu olduğu konusunda hemfikir oldukları bu noktaya nasıl ulaşacağız?
Cevabı düşündüğünde, genç bir grafiti sanatçısı olarak edindiği deneyim ona avantaj sağlıyor.
Ocak ayında Ekonomi'ın Dijital, Veri ve Tasarım Enstitüsü'nün Siyahi girişimciler için fırsatlar yaratmak ve desteklemek amacıyla bir girişimi olarak blackbox Lab'ı başlatan Riley, “Sanırım bu beni başkalarının gözden kaçırabileceği köşelere ve yerlere bakmamı sağlıyor” dedi. “Öğrenim farklılıklarımdan ve benzersiz bakış açımdan kaynaklanan örüntü tanıma, bilinmeyen bilinmeyenleri gün yüzüne çıkarmama yardımcı oluyor.”
Sanat dünyasının, hayatını şekillendiren zanaatı benimsemesine gelince, kendisi minnettar ama memnun değil.
“Grafiti sanatı marjinalleştirilen tek sanat değil ve gerçekten güçlü ve önemli olan tek sanat da değil” dedi. “Bu, herkesin masaya getireceği bir şey olduğunu anlamaya başlamak, nesiller arası bir proje, yeter ki onların getirdiklerinin değerini görmeye başlayalım.
“Bu gerçekten uzlaşmayla ilgili ve bu herkesin katkıda bulunduğunu ve herkesin katkıda bulunabileceğini görmeyi ve kabul etmeyi gerektirecek.”
Ayrıca bu seride:
James W. Riley, 1990'ların Los Angeles'ında gezinen genç bir grafiti sanatçısı olduğundan beri kimlik ve yabancılaşma sorularıyla karşı karşıya kaldı.
Şu anda Ekonomi Business School'da ekonomi sosyoloğu olan Riley, “Her zaman, belki de incelikli bir şekilde 'Buraya ait değilsin' diyen yerlere gitme ve bu mekanlarda bulunma fikrine sahip oldum” dedi.
Ebeveynleri, karma evliliklerin ABD'nin birçok yerinde küçümsendiği ve bazen daha da kötüleştiği 1960'larda birbirine aşık olan ırklararası bir çiftti. Öyle olsa bile, her zaman Amerikan rüyasının vaadi ve potansiyeline ve temel ilkelere inandıklarını söyledi. – eşitlik, özgürlük ve demokrasi – onu tanımlayanlar.
“Annem ve babam bana şunu aşıladı: 'Özgürsün ve olmak istediğin gibi olabilirsin… ve asla kimsenin sana aksini söylemesine izin verme'' dedi. “Bu, evimden, hip-hop'tan ve grafitiden bir ahlak anlayışı haline gelen şeyi, takip ettiğim alanlara ve yerlere taşımama gerçekten yardımcı oldu. Bu gerçekten de 13 yaşımdan bugüne kadar yanımda taşıdığım değer yargısı.”
Bir mandıra çiftliğinde büyüyen beyaz bir Ortabatılı olan Janice Joan Dingfelder Riley ve Güneyli Siyahi Roy Whitcomb Riley, 18 yıl boyunca dünyayı dolaştıktan sonra, 1981'de oğullarının doğumundan kısa bir süre önce Los Angeles'a yerleştiler. Ekonomik ve ırksal çeşitliliği ve merkezi konumu, Los Angeles County Sanat Müzesi, MOCA ve Barnsdale Sanat Parkı dahil olmak üzere çok çeşitli deneyimlere ve kurumlara kolay erişim sağlayan Mid City'de yaşıyorlardı.
Riley, “İyisiyle kötüsüyle şehrin sunduğu her şeyin en iyisine maruz kaldınız” dedi.
James Riley, 16 yaşındayken Los Angeles'ta. Grafiti ekibinin etiketleri – KOG (Killer of Giants – “her şeye rağmen David'dik” dedi Riley) ve LTS (Last to Survive) duvarda görünüyor.
Resim James W. Riley'nin izniyle
Wu-Tang Clan, Tupac, Outkast, Nas ve 1990'ların rap dünyasının diğer öncülerinin hayranı olan Riley, hip-hop kültüründeki önemi ve kendi sesini bulmasına nasıl yardımcı olduğu nedeniyle doğal olarak grafitiye ilgi duyuyordu.
“Nöro-farklı olmak ve öğrenme farklılıklarına sahip olmak, çizim gibi yaratıcı yollar benim için her zaman kelimeleri bulmanın daha zor olduğu zamanlarda kendimi ifade etmenin bir yoluydu” dedi.
Grafiti aynı zamanda bir kaçış biçimiydi. 1980'lerde ve 90'larda Los Angeles'ta çete şiddeti ve uyuşturucu çok yaygındı. Grafiti ekipleri, farklı bir yol arayan gençlere sokaklardan gelen ama sokaklarla sınırlı olmayan bir kimlik sundu.
Riley, “Koruma ve geçiş gibi bir güvenlik unsuru vardı, çünkü 'Artık kim olduğunuzu, neyle ilgili olduğunuzu ve içinde bulunduğumuz bu ekosisteme nasıl bağlanacağınızı açıklayabiliriz'' dedi. “Hayatınızı bir mahalleye vermek zorunda kalmadan uyum sağlamanıza olanak sağlıyor.”
Rakip sanatçılar bile Riley'nin ekibine yaratıcı bir şekilde sınırları zorlamaları ve şehirdeki teknik açıdan zor, bazen tehlikeli kurulumların üstesinden gelmeleri nedeniyle hayran kaldılar. Etiket adı REVOK olan Jason Williams'ın hatırladığı kadarıyla, ayrıntılı, ince vuruşlu grafitileri Alman, Gotik ve Eski İngiliz tarzı yazıları içeriyordu ve Çek grafik sanatçısı ve ressam Alphonse Mucha'dan etkilenmişti.
Riley ve bir grup sanatçı, 2013 ve 2014 yıllarında Philadelphia'da ve ülkenin diğer şehirlerinde duvar resimleri yaptı.
Videolar James W. Riley ve ARBE x FISH x VERSUS aracılığıyla “Arrive Strive Thrive”ın izniyle alınmıştır.
Şu anda Detroit'te yaşayan bir ressam olan Williams, “James çoğu zaman, ilk anda bariz görünmeyen ve bazen biraz çılgınca olduğunu düşündüğünüz bir duruma yaklaşmak için aşırı yöntemlere başvururdu” dedi. “Ama onunla olan geçmiş deneyimlerine ve kazanılan saygıya dayanarak ona güvendin.” Riley'nin ekibinin inanılmaz bir enerjiye ve karizmaya sahip olduğunu ve gerçekten ilham verici şeyler yaptığını söyledi. Los Angeles grafitisinin gidişatını tamamen değiştirerek başladı ama sonuçta tüm dünyada grafitinin bugüne kadar boyanma biçimini gerçekten değiştirmeye yol açtı.”
Bugün graffiti, zengin koleksiyoncuların ilgisini çekiyor. O zamanlar sanat dünyası bunu reddetmişti. Riley, polis dışında “İçerik, içerik ve yaratıcılık açısından ne yaptığımızı kimse umursamadı” dedi. Bu ilgi eksikliği ve işini çevreleyen “yasadışılık örtüsü” bazen onu moralsiz bırakıyordu ama aynı zamanda yaratıcı ve kişisel olarak özgürleştiriciydi.
“Bu sizi gölge bir yere koyuyor, ancak aslında gelişip gelişebileceğiniz yer o karanlıktadır” dedi. “Deneyebilirsin; ortodoksluk yoktu.” Bu anlar (yaratma telaşı ve işe kendini kaptırması) sadece heyecan verici değil, aynı zamanda güçlendiriciydi. Riley, “İfade ve kaçış işin içindeydi” dedi. Ve riskler, “kendiniz için yarattığınız bu Davud ve Golyat benzeri kahraman yolculuğunda, zorluklara rağmen bir şeyler yapmış olmanın verdiği bir başarı veya tatmin duygusu” getirdi.
Ama yine de tam bir David'di. Sanat okulu, sanat kariyeri bir yana, diğer insanların yaptığı bir şey gibi görünüyordu.
“Bizim için net olan hiçbir rampa yoktu” dedi. “Karizmatik bir çekiciliğimiz, saf bir özgünlüğümüz vardı, ancak bu dünyalara erişim sağlayacak kültürel veya sosyal sermayemiz yoktu ve insanlar, her ne olursa olsun korktukları için kapıları bize açma konusunda pek heyecanlı değildi.”
Baltimore'da bir duvar resmi çiziyorum.
Babasının Beverly Hills Oteli'nin Polo Lounge'unda baş garson olarak 12 saatlik vardiyalar halinde çalışmasını izleyerek büyüyen Riley, aynı derecede sıkı çalışmak ve hedeflerinde pragmatik olmak zorunda olduğunu hissetti. (“Kendinizi nasıl geçindireceksiniz? Diğer insanları nasıl destekleyeceksiniz?”) Bu, yüksek öğrenim anlamına geliyordu; önce devlet üniversitesinde, ardından Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde ve en sonunda doktora derecesi olarak. MIT Sloan Yönetim Okulu öğrencisi. Ancak bu, Los Angeles'taki gelişme yıllarından hatırladığı kimlik ve değer derslerini terk etmek anlamına gelmiyordu.
İşletme alanında yardımcı doçent olarak Riley, tüm pazarları ve organizasyonları destekleyen sosyal etkileşimlerin ve dinamiklerin insanların ekonomik karar alma ve ekonomik etkisi olan eylemlerde bulunma şeklini nasıl etkilediğini çözmek için güzel sanatlar piyasası ve inovasyon odaklı organizasyonlar üzerinde çalışıyor.
“Değer yaratmanın veya inşa etmenin farklı tanımları, farklı süreçleri var” dedi. “İlk bakışta apaçık değiller ve objektif değiller. Peki insanların bu şeyin değerinin bu olduğu konusunda hemfikir oldukları bu noktaya nasıl ulaşacağız?
Cevabı düşündüğünde, genç bir grafiti sanatçısı olarak edindiği deneyim ona avantaj sağlıyor.
Ocak ayında Ekonomi'ın Dijital, Veri ve Tasarım Enstitüsü'nün Siyahi girişimciler için fırsatlar yaratmak ve desteklemek amacıyla bir girişimi olarak blackbox Lab'ı başlatan Riley, “Sanırım bu beni başkalarının gözden kaçırabileceği köşelere ve yerlere bakmamı sağlıyor” dedi. “Öğrenim farklılıklarımdan ve benzersiz bakış açımdan kaynaklanan örüntü tanıma, bilinmeyen bilinmeyenleri gün yüzüne çıkarmama yardımcı oluyor.”
Sanat dünyasının, hayatını şekillendiren zanaatı benimsemesine gelince, kendisi minnettar ama memnun değil.
“Grafiti sanatı marjinalleştirilen tek sanat değil ve gerçekten güçlü ve önemli olan tek sanat da değil” dedi. “Bu, herkesin masaya getireceği bir şey olduğunu anlamaya başlamak, nesiller arası bir proje, yeter ki onların getirdiklerinin değerini görmeye başlayalım.
“Bu gerçekten uzlaşmayla ilgili ve bu herkesin katkıda bulunduğunu ve herkesin katkıda bulunabileceğini görmeyi ve kabul etmeyi gerektirecek.”
Ayrıca bu seride:
-
Ulus ve Dünya
Birisi Karestan Koenen'in geleceğini çaldı. Onu geri aldı.
Travma uzmanı acımasız deneyimlerden bahsediyor
17 Kasım 2023
uzun okuma
-
Ulus ve Dünya
'Şu anda yapmaya zorlayıcı olan şey nedir?'
Marshall Ganz, Ekonomi'da başladı ancak Sivil Haklar, işçi, siyasi organizatör ve son olarak akademisyen, akıl hocası olmak için yaklaşık otuz yıl kadar ara verdi.
26 Eylül 2023
uzun okuma
-
Ulus ve Dünya
Pakistan'daki bombalı araç neredeyse babasının hayatını alıyordu ve kendisininkini değiştirdi
Mashail Malik her zaman insan deneyimiyle ilgilendi. Önceleri edebiyata, felsefeye yöneldi ama şimdi etnik, kimlik siyasetine odaklanıyor.
20 Haziran 2023
5 dakikalık okuma
-
Bilim ve Teknoloji
Kökleri çocukluktan gelen iklim değişikliğiyle mücadele etme arzusu
Çevre bilimi ve mühendisliği doktora öğrencisi, ailesinin Bangkok dışındaki palmiye yağı rafinerisinin yanında büyüdü.
12 Nisan 2023
6 dakikalık okuma
-
Ulus ve Dünya
Kendini iyileştirme sanatı
“Doktorların mükemmel olması gerektiğine dair bir kültür var… ve bu kültür bizim yardım istememizi zorlaştırıyor.”
14 Mart 2023
5 dakikalık okuma