Bugünlerde “enflasyon” deyince çoğu Amerikalının aklına dik bakkal faturaları ve yüksek faiz oranları geliyor.
Nathaniel Ropes Politik Ekonomi Profesörü Stefanie Stantcheva'nın yakın tarihli iki makalesinin de vurguladığı gibi, çoğunluğun ücret artışı ve güçlü istihdam beklentileri de dahil olmak üzere son birkaç yılın daha olumlu ekonomik eğilimlerine odaklanma olasılığı çok daha düşük. Dahası, Amerikalılar politika yapıcıların enflasyonun en kötü etkilerini hafifletmek için kullandıkları araçlara ezici bir çoğunlukla karşı çıkıyor. Aslında pek çok kişi, 2022 baharından geçen yaza kadar 11 kez yaptığı gibi, Federal Rezerv faiz oranlarını artırdığında enflasyonun yalnızca daha da kötüleşeceğini düşünüyor.
Stantcheva, “İnsanların enflasyonu nasıl anladığını, enflasyonla mücadele için hangi politikaları desteklemek istediklerini ve ayrıca enflasyonun onları gerçekte nasıl etkilediğini görmek için yeterli çalışma yapılmadı” dedi.
“Halkın Enflasyon Anlayışı” başlıklı bir makale için Stantcheva ve lisansüstü öğrenci yazarları Francesco Nuzzi (Ekonomi) ve Alberto Binetti (Princeton), Amerikalıların çoğunun enflasyonun hükümet müdahalesinden kaynaklandığına inandığını ortaya koyan geniş çaplı bir araştırma yürüttüler. , tedarik zinciri kesintileri ve diğer COVID ile ilgili sorunlar izledi. Katılımcılar, faiz artırımlarının etkili bir karşı önlem olduğuna dair şüphelerini dile getirdi.
%75 Ankete katılan Cumhuriyetçi seçmenlerin oranı enflasyonun sorumlusu olarak hükümeti gösterirken Demokratların %60'ı
Bulgularda açık partizan farklılıklar ortaya çıktı. Cumhuriyetçilerin enflasyonun sorumluluğunu hükümete yükleme olasılıkları daha yüksekti (GOP seçmenlerinin yüzde 75'inden fazlası, Demokratların yüzde 60'ından fazlası) ve özel şirketleri suçlama olasılıkları daha düşüktü. Katılımcıların tamamı enflasyonun düşük gelirli insanlar için daha zararlı olduğunu düşünüyor ancak Cumhuriyetçilerin bu hanelere yardımcı olabilecek gıda pullarına erişimin genişletilmesi (Demokratların yüzde 80'i, Cumhuriyetçilerin yüzde 50'si tarafından destekleniyor) veya gıda kuponlarının artırılması gibi politikaları destekleme olasılıkları daha düşük. asgari ücret (Demokratlar için yüzde 80, Cumhuriyetçiler için yüzde 50).
Enflasyonun en çok dile getirilen yükü, aile bütçeleri üzerindeki etkisi, özellikle de hane halkı satın alımları ve yaşam standardı üzerindeki riskleri artırma şekliydi.
Nuzzi'nin dikkatini çeken ayrıntılar arasında anket yanıtlarında belirsizlik olmaması da vardı. “İnsanlar enflasyonu açıkça olumsuz olarak algılıyor, nadiren olumlu ekonomik gelişmelerle veya iyi bir ekonomiyle ilişkilendiriyor” dedi.
“Enflasyondan Neden Hoşlanmıyoruz?” başlıklı ikinci makaleyi tartışan Stantcheva, enflasyonun genellikle iki yoldan biriyle gerçekleştiğini belirtti. Birincisi gelişen ekonominin bir ürünü: “Talep yüksek, işler iyi gidiyor ve bu aslında enflasyona neden olabilir.” Diğer olasılık olan “stagflasyon” ise yüksek işsizlik ve durgun taleple ilişkilidir.
Stantcheva, yanıt verenlerin çoğunun tüm enflasyon dönemlerini “stagflasyon” olarak gördüğünü söyledi. Enflasyonun açıkça kötü bir şey olduğuna dair bir algı var.”
Politika yapıcıların enflasyonu kontrol etme girişimlerinde kullandıkları araçlara ilişkin görüşler, “Halkın Enflasyonu Anlayışı”ndaki bulguları yansıtıyordu.
“İnsanlar, konu enflasyonla mücadeleye geldiğinde politika yapıcıların sert tavizlerle karşı karşıya kalmadıklarını düşünme eğilimindeler” dedi.
Bunun önemli olduğunu ekledi, çünkü “insanlara enflasyonla mücadele için ne tür politikaları desteklediklerini sorduğunuzda… faiz oranlarını artırmak veya para arzını azaltmak gibi daraltıcı para politikalarının desteği çok düşük.”
Nathaniel Ropes Politik Ekonomi Profesörü Stefanie Stantcheva'nın yakın tarihli iki makalesinin de vurguladığı gibi, çoğunluğun ücret artışı ve güçlü istihdam beklentileri de dahil olmak üzere son birkaç yılın daha olumlu ekonomik eğilimlerine odaklanma olasılığı çok daha düşük. Dahası, Amerikalılar politika yapıcıların enflasyonun en kötü etkilerini hafifletmek için kullandıkları araçlara ezici bir çoğunlukla karşı çıkıyor. Aslında pek çok kişi, 2022 baharından geçen yaza kadar 11 kez yaptığı gibi, Federal Rezerv faiz oranlarını artırdığında enflasyonun yalnızca daha da kötüleşeceğini düşünüyor.
Stantcheva, “İnsanların enflasyonu nasıl anladığını, enflasyonla mücadele için hangi politikaları desteklemek istediklerini ve ayrıca enflasyonun onları gerçekte nasıl etkilediğini görmek için yeterli çalışma yapılmadı” dedi.
“Halkın Enflasyon Anlayışı” başlıklı bir makale için Stantcheva ve lisansüstü öğrenci yazarları Francesco Nuzzi (Ekonomi) ve Alberto Binetti (Princeton), Amerikalıların çoğunun enflasyonun hükümet müdahalesinden kaynaklandığına inandığını ortaya koyan geniş çaplı bir araştırma yürüttüler. , tedarik zinciri kesintileri ve diğer COVID ile ilgili sorunlar izledi. Katılımcılar, faiz artırımlarının etkili bir karşı önlem olduğuna dair şüphelerini dile getirdi.
%75 Ankete katılan Cumhuriyetçi seçmenlerin oranı enflasyonun sorumlusu olarak hükümeti gösterirken Demokratların %60'ı
Bulgularda açık partizan farklılıklar ortaya çıktı. Cumhuriyetçilerin enflasyonun sorumluluğunu hükümete yükleme olasılıkları daha yüksekti (GOP seçmenlerinin yüzde 75'inden fazlası, Demokratların yüzde 60'ından fazlası) ve özel şirketleri suçlama olasılıkları daha düşüktü. Katılımcıların tamamı enflasyonun düşük gelirli insanlar için daha zararlı olduğunu düşünüyor ancak Cumhuriyetçilerin bu hanelere yardımcı olabilecek gıda pullarına erişimin genişletilmesi (Demokratların yüzde 80'i, Cumhuriyetçilerin yüzde 50'si tarafından destekleniyor) veya gıda kuponlarının artırılması gibi politikaları destekleme olasılıkları daha düşük. asgari ücret (Demokratlar için yüzde 80, Cumhuriyetçiler için yüzde 50).
Enflasyonun en çok dile getirilen yükü, aile bütçeleri üzerindeki etkisi, özellikle de hane halkı satın alımları ve yaşam standardı üzerindeki riskleri artırma şekliydi.
Nuzzi'nin dikkatini çeken ayrıntılar arasında anket yanıtlarında belirsizlik olmaması da vardı. “İnsanlar enflasyonu açıkça olumsuz olarak algılıyor, nadiren olumlu ekonomik gelişmelerle veya iyi bir ekonomiyle ilişkilendiriyor” dedi.
“Enflasyondan Neden Hoşlanmıyoruz?” başlıklı ikinci makaleyi tartışan Stantcheva, enflasyonun genellikle iki yoldan biriyle gerçekleştiğini belirtti. Birincisi gelişen ekonominin bir ürünü: “Talep yüksek, işler iyi gidiyor ve bu aslında enflasyona neden olabilir.” Diğer olasılık olan “stagflasyon” ise yüksek işsizlik ve durgun taleple ilişkilidir.
Stantcheva, yanıt verenlerin çoğunun tüm enflasyon dönemlerini “stagflasyon” olarak gördüğünü söyledi. Enflasyonun açıkça kötü bir şey olduğuna dair bir algı var.”
Politika yapıcıların enflasyonu kontrol etme girişimlerinde kullandıkları araçlara ilişkin görüşler, “Halkın Enflasyonu Anlayışı”ndaki bulguları yansıtıyordu.
“İnsanlar, konu enflasyonla mücadeleye geldiğinde politika yapıcıların sert tavizlerle karşı karşıya kalmadıklarını düşünme eğilimindeler” dedi.
Bunun önemli olduğunu ekledi, çünkü “insanlara enflasyonla mücadele için ne tür politikaları desteklediklerini sorduğunuzda… faiz oranlarını artırmak veya para arzını azaltmak gibi daraltıcı para politikalarının desteği çok düşük.”