CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Ordu’daki Muhtarlar, STK Temsilcileri ve Kanaat Başkanları Buluşması’nda konuştu.
Kılıçdaroğlu, şunları kaydetti:
“Ordu’yla ilgili birinci öğrendiğim, Van’ın Erciş ilçesinde ilkokula başlarken öğrendiğim türküydü. Öğretmenimiz bize Ordu’nun Dereleri türküsünü öğretmişti. Ordu neresidir bilmiyorduk fakat o türküyü biliyorduk. Artık Ordu’dayım. Ordu’nun külçeşidini de yaşama şeklini da kucaklaşmasını da biliyoruz. Burada hayatıyoruz ancak Ordulu arkadaşlarımızla daima birlikte olduk. Fakat bu toplantı, kolay bir toplantı değil. Bu toplantıya kolay bir toplantı olarak bakmıyorum. Bu toplantı, hem de ‘oturup bu ülkenin meselelerini nasıl çözebiliriz’ toplantısıdır. Türkiye o denli bir noktaya geldi ki toplum ayrışmaya ve kutuplaşmaya başladı. Türkiye’yi buradan çıkarmamız lazım. Kutuplaşmadan Türkiye’yi çıkarmamız lazım. Ayrışmadan Türkiye’yi çıkarmamız lazım. O denli bir noktaya getirdiler ki komşumuzun kimliğini, ömür usulünü, inancını sorgulamaya başladık. halbuki babalarımız, dedelerimiz ne hoş öğretmişlerdi bize; ‘komşu komşunun külüne muhtaçtır’ diye. niye bu ayrıcalık? niye bu ayrışma? Buradan Türkiye’nin çıkması lazım. birlikte çıkacağız. Uğraşın birlikte ve birlikte yapılması lazım. Bu, Ordu’da yapılacak lakin Hakkari’de de yapılacak. Rize’de de yapılacak. İzmir’de, Denizli’de, Antalya’da, Mersin’de de yapılacak. Ayrışma ve kutuplaşma bir topluma huzur getirmez. Beşerler önünü nazaranmezler. Kutuplaşmayı yaratanlar, kendi tabanlarını domine etmek için, orada tutmak için kutuplaşmayı büyüteceklerdir. Buradan kaçınmamız lazım. Aklımızı kullanmamız lazım. Bunu yapmak zorundayız.
“niçin biz hak ettiğimiz bedeli alamıyoruz”
Fındık ve bal deyince aklımıza Ordu geliyor. Dünyada fındık üretiminde bir numarayız. Türkiye’de de Ordu bir numara. Bal üretiminde dünyada ikinciyiz. Bal üretiminde bir daha Türkiye’de Ordu bir numara. Az evvel fındık bahçesine gittiğimde, orada bir üretici anlattı. Fındığın kullanıldığı dalın dünyadaki büyüklüğü 150 milyar dolar. Başta çikolata geliyor. 150 milyar dolarlık bir kesime fındık gdolayıyoruz. 150 milyar dolarlık bir kesimden, biz fındık üreticileri olarak ne kadar kazanıyoruz? 1,5-2 milyar dolar, bilemediniz 2,5 milyar dolar. 150 milyar dolarlık bir pazardan ve dünyada fındık üretiminde bir numarayken nasıl oluyor da biz 2-2,5 milyar dolar kazanıyoruz? Niçin 10 milyar dolar kazanmıyoruz? Niçin 20 milyar dolar kazanmıyoruz? Biz, fındık üretiminde birinci sıradayken niye ve hangi münasebetlerle biz, neredeyse fındık bahçelerini terk eder noktaya geldik? Üretici niye şikayet eder noktaya geldi? Biz, nasıl oluyor da artık fındık bahçelerimizi memleketler arası tekellere adeta teslim eder noktaya geldik? Kim yaptı bunu? Asıl soru bu. Bunu kim yaptı? ‘Fındık üreticisi yaptı’ deseniz yanlışsız değil. ‘Tüccar yaptı’ deseniz hakikat değil. ‘Buradaki endüstrici yaptı’ deseniz gerçek değil. Zira üçünü toplasanız topu topu burada 1,5, 2, 2,5 milyarlık pazar var. Lakin öbür tarafta 150 milyar dolarlık pazar var. 150 milyar dolarlık bir pazardan niye biz hak ettiğimiz bedeli alamıyoruz? Sorumlusu kim? Açık ve net; sorumlusu siyaset kurumu. Fındık üreticisine ne diyebilirsiniz? Çapayı yapıyor, çalışıyor, ilaçlamayı yapıyor. Gübre; kıymetli alıyor. Ancak sonuçta bu fındığı alıyor. Satması lazım. Devletin ona takviye vermesi lazım. Hükümetin ona takviye vermesi lazım. Fındık çevreyi de kirletmiyor. Büyük güç kullanmasına da muhtaçlık yok. Emek var ise emek de var. Allah’ın verdiği bir nimet. Nasıl oluyor da fındık üreticisi perişan biçimde? Sorumlusu siyaset kurumudur. Şayet siz dünyada bir numaraysanız fiyatı siz belirlersiniz ve bütün dünya ona uyar. Lakin siz dünyada bir numara olduğunuz biçimde diğerleri fiyat belirliyor ve siz o fiyata uygun davranıyorsanız orada meselemiz var demektir. Cumhuriyet’i kuranlar, yani bizim babalarımız, dedelerimiz, bütün bu gerçekleri duyarak ve bilerek Toprak Mahsulleri Ofisi’ni kurdular. niye? Çiftçi hububat eker, eser eker lakin eseri yerde kalmasın; onu devlet satın alır. Ofis konutu üzerinde ne yazardı? ‘Ofis, çiftçinin kara gün dostudur’ diye. 1938’de FİSKOBİRLİK kuruldu. Fındık üreticilerinin hakkını korumak için. ÇAYKUR kuruldu. TARİŞ kuruldu. ötürüsıyla üretenin ve alın teri dökenin ziyan ettiği bir sistem, zalime hizmet eden sistemdir. Zira o alın terini öbürleri alıyor demektir.
“İktidarımızda bakılırsaceksiniz, fındık üreticisi hak ettiği geliri kesinlikle alacak”
fevkalade hoş bir tabiatınız var. Lider da söylemiş oldu, yeşil ve mavinin bu kadar hoş olduğu yer Karadeniz’de var lakin Ordu’nun öteki bir hoşluğu var. Kendi kıyısından otobanı geçirmedi. Hoş bir şey yaptı. Deniz ve kent içindeki ahengi sağladı. Tabiat ve orman alanlarının yüzde 65’i madenciliğe açıldı. Tarım alanlarının yüzde 76’sı, orman alanlarının yüzde 70’i, meraların yüzde 64’ü madenciliğe açıldı. Bu da son derece riskli bir uygulamadır. Fındık konusunda özetlemek gerekirse şöyleki tabir edeyim; sıkıntıları biliyorsunuz, sıkıntılara girmek istemiyorum. Buradan nasıl çıkarız? Ben size onu anlatacağım. Bir; uzun vadeli ve sağlıklı bir planlama yapmamız lazım. Türkiye’de ne kadar fındık üretiliyor? Yıllık geliri nedir? Biz, bunu kaça satarız? Bunun planlamasını yapmamız lazım. Lisanslı depoculuk var, bunun geliştirilmesi lazım. Var olan aksaklıkların giderilmesi lazım. Fındığı katma pahası yüksek esere dönüştürmemiz lazım. Şayet oraya dönüştürebilirsek üretici de fazlaca kazanır, fındığı işleyen endüstrici de epey kazanır. Teşvik ediliyor, 14 yıldır birebir fiyat. Yanlış hatırlamıyorsam 170 lira veriyorlar. Bu, teşvik midir Allah aşkına. Teşvik edilmesi lazım. Tarım Kanunu, 21. unsuru motamot şöyleki söyler: ‘Her yıl üreticiye ulusal gelirin en az yüzde 1’i oranında teşvik verilir.’ Ulusal gelirin yüzde 1’i oranında teşvik verilir. Ancak bugüne kadar, 2006’dan bugüne kadar hiç bir vakit yüzde 1 verilmedi. Bu kanun unsurunun uygulanması lazım. Çiftçi Kayıt Sistemi’ne göre, resmi sayılar orada var zira, 43 yılda yaklaşık 735 bin hektarlık alanda 400 bin fındık üreticisi var. Büyük bir sayı. Binlerce kişi, milyonlarca kişi buradan bir biçimiyle geçiniyor. Fındık bahçelerinin bölünmesi farklı bir sıkıntıdır. Bilhassa Karadeniz bölgesinde fındık ağaçlarının yaşlanması sıkıntıdır. Üretimde kâfi verimlilik alınamıyor; bir meseledir. Bunların tamamının TBMM’de görüşülmesi istikametinde karar verildi. CHP tarafınca önergeler verildi. Ancak fındık üreticisinin sıkıntılarının TBMM’de tartışılmasını kabul etmedi AKP ve MHP, reddettiler. Dolaysıyla orada görüşülemedi. Görüşülse de görüşülmese de Allah nasip ederse iktidarımızda goreceksiniz, fındık bu bölgenin stratejik eseridir, fındık üreticisi hak ettiği geliri kesinlikle alacaktır. Adalet mi? Adalet budur.
“Fındık taban fiyatı 4 dolar karşılığı TL olmalı”
Fındık taban fiyatı ne olmalı? Bu da tartışılır daima olarak. Şayet siz, dört doların karşılığında bir fiyatı belirlerseniz ve bunu da her yıl tertipli olarak ‘Evet, fındık, kilosu kardeşim 4 dolardır. Karşılığı TL her neyse o ödenecektir’ denmesi lazım. 4 dolar dediğimde bunu hayli büyük bir sayı olarak görmeyin. Sakın görmeyin. İktidar sahiplerine de seslenmek isterim. 4 dolar o denli fazlaca büyük bir paradır diye görmeyin. Yalnızca alın terinin karşılığı. Mazota artırımın, gübreye artırımın, ilaca artırımın ne olduğunu, meblağların ne kadar yükseldiğini hepiniz biliyorsunuz. Standart bir sayı belirleyecekseniz kilosu 4 dolar kardeşim. Alacaksınız, ihraç edeceksiniz. Adama, yurt haricindeki üretici, fındık sanayi, 150 milyar dolarlık bir ciroyu yapan sanayiciye kaynak aktarıyorsunuz. Siz kilo başına 4 dolar bile alamıyorsanız bu bizim ayıbımızdır, onların değil. Onlar fındığı parasız da almak isterler lakin biz hakkı olanı bir biçimde teslim etmek zorundayız.
“Arıcılığın desteklenmesi gerektiğini de tekraren tabir ettim”
Bal üretiminde de burası fazlaca değerli bir kent. Bir numara bir daha. Arıcılığın desteklenmesi gerektiğini de tekraren tabir ettim. En son, bal üreticilerinin kristal şeker almaları lazım, bunu bile vermiyorlardı. Bir küme toplantısında bunu lisana getirdim. ‘Birer kilo vereceğiz’ dediler. İtiraz edince, ‘Yanlıştır’ deyince 4’er kilo vermeye başladılar, fakat bunun hakkının da teslim edilmesi lazım.
Bunlar hoş, bir formuyla çözülür ancak asıl sıkıntımız memleketin idaresi. Türkiye, düşündüğünüzden epeyce güçlü bir ülke. olağanüstü imkanları var. Konya’dan küçük Hollanda’nın yıllık tarım eseri ihracatı 180 milyar doların üzerinde. Bizim, 18-20 milyar dolar. Konya’dan küçük bir devlet 180 milyar dolarlık tarım eseri ihraç ediyorsa biz niçin ihraç edemiyoruz? Biz niye yapamıyoruz? Çiftçimiz var, güneşimiz var, suyumuz var, bereketli topraklarımız var. neden yapamıyoruz? Sorun bir daha geliyor, siyaset kurumunda ve siyaset kurumunun beceriksizliğinde yatıyor. Bunun çözülmesi lazım. 2018’de yeni bir sisteme geçtik. Bu sistem kimin için çalışıyor? Bunu sorgulamanız lazım. Kimlere çalışıyor? Kimlerin lehine, kimleri aleyhine? Kimler kimlere hizmet eder noktaya taşındı? Bunun sorgulanması lazım. 84 milyon insan, daima birlikte bir avuç beşere çalışıyoruz. Bütün kaynaklar bir avuç beşere gidiyor. Ben, Ordulu kardeşlerime kelam veriyorum, haksızlığa ve adaletsizliğe tahammül edemeyen bütün kardeşlerime kelam veriyorum. Bu haksızlığı ve adaletsizliği, ben çözmezsem, tüyü bitmemiş yetimin hakkını yiyenlerin burnundan fitil fitil getirmezsem ben niçin siyaset yapıyorum? Getireceğim. Öteki bir şey daha yapıyorlar. Şayet müddet uzarsa; gelir elde ediyor lakin gelir düşük oldu, bir Cumhurbaşkanı sonucu’yla müddet uzatılıyor.
“84 milyon insanı bir avuç bireye çalışır hale getirmek adalet midir Allah aşkına”
Şimdi, her biriniz yarın sandığa gideceksiniz ve oy kullanacaksınız. ‘Bu haksızlık devam etsin’ diyorsanız iktidar sahiplerine oy vermeye devam edin. ‘Bu haksızlıktır, bu tüyü bitmemiş yetimin hakkını yemektir, ötürüsıyla bu haksızlığa ve adaletsizliğe hepimizin dik ve onurlu durması gerekiyor’ diyorsanız tek yol var. Bize katılacaksınız. Endüstrici kazansın, tüccar kazansın, esnaf kazansın, herkes kazansın. Fakat herkes hak ettiği kadar kazansın. Hak edilmeyen bir geliri alıp da 84 milyon insanı bir avuç şahsa çalışır hale getirmek adalet midir Allah aşkına? Yoksa zulüm müdür? Zulümse zulmü durduracak olan biziz.
“Sadece mayıs ayı içerisinde ödenen faiz 19 milyar lira”
‘Kur muhafazalı mevduat’ diyorlar değil mi? Şikayet ediyorlar. ‘Vay efendim, vatandaş niçin bankada dolar tutuyor?’ Kardeşim, devleti yöneten kişi olarak sen, kendi vatandaşından dolarla borçlanıyorsun. Türk lirasını erittin. En rahatsız olduğum da bunları yapanların milliyetçi geçinmesi. Siz kim, milliyetçilik kim? Milliyetçilik, kendi parasını, kendi halkını, kendi insanını savunan insan demektir. Benim bildiğim milliyetçilik budur. Milliyetçilik edebiyatı yapıp, gidip de birilerinin kapılarında dilenen adam olur mu Allah aşkına? Bu ülke Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı verdi. Osmanlı’nın dünya kadar borcunu ödedi. Bu ülkeyi fabrikalarla donattı. Kimseye el avuç açmadı. Yumurta satarak şeker fabrikaları kurdular. 11 şeker fabrikasını 10 milyar dolara sattılar. Yalnızca mayıs ayı içerisinde ödenen faiz 19 milyar lira. Memleketi tefecilere teslim ettiler. Şikayet etmeyen kim? 84 milyonu sömüren ve sarayda yaşayanlar. Ülkeyi yönetemiyorlar. Yönetme kapasiteleri yok. Devlet liyakatle, ahlakla, bilgiyle, birikimle yönetilir.
Baskı kuruyorlar, ‘Kılıçdaroğlu niye doğruları söylüyor’ diye. Tazminat davaları açıyorlar. Sanıyorlar ki ben bunlardan çekineceğim, korkacağım. Yahu sizin feriştahınız gelse asla korkmayız. Merhum babamın bir nasihati vardır, ‘Oğlum sen gerçek dur, eğri belasını bulur’ diye. Biz, hakikat duracağız. Bu memlekete 6 ayda rahat nefes aldırırız. Niçin kurtulmayalım? Her şeyimiz var. Birikimli, nitelikli beşerler var. Her birisi bir kenara atılmış.
Toparlanmamız lazım. birlikte ve birlik olmamız lazım. Çok sıkıntımız var lakin bütün bu meseleler çözülebilir. Dayanılmaz bir dinamik yapımız var. İş insanlarımız hakikaten son derece dinamik. Her şartta üretebilen, her şartta çalışabilen, her şartta ülkesine döviz getirmek için çalışan epey dinamik bir yapımız var. Önlerindeki tek mahzur siyaset kurumu. Bunun değişmesi lazım. Bunun ahlaklı bir yapıya oturması lazım.
“Her bir vatandaş, o masaya baktığında kendi temsilcisini orada görüyor”
Altılı masayla ilgili de şunu söyleyeyim. Her bir vatandaş, o masaya baktığında kendi temsilcisini orada görüyor. Kim olursa olsun. Muhafazakarı da kendisini görüyor, liberali de kendisini görüyor. Sağcısı, solcusu da kendi temsilcisini görüyor. Bizi bir ortaya getiren, bu ülkenin ortasında bulduğu durumdur. Buradan Türkiye’nin çekilip çıkarılması lazım. Her birimizin sorumluluğunun şuuruyla hareket emesi lazım.
Bu ülkede kadın-erkek eşitliği istiyorum. Bu ülkede bayanların büyük badire yaşadıklarını biliyorum. Onların da haklarının teslim dilmesi gerektiğine inanıyorum. Ben, helalleşme kavramını da bunun için lisana getirdim. Bizim de kusurumuz vardı. Yanlışlardan arınmamız lazım. Helalleşmek külçeşidini bu topraklara getirmek lazım. Helalleşmek demek, kul hakkı yiyen şahısla helalleşmek değil. O farklı bir şey. Onlarla hesaplaşacağız. Şanlı yaradan ne diyor? ‘Her türlü şeyle gel ancak kul hakkıyla huzuruma gelme’ diyor. Kul hakkı farklı. Kim kul hakkı yediyse onunla hesaplaşacağız.” (ANKA)
Kılıçdaroğlu, şunları kaydetti:
“Ordu’yla ilgili birinci öğrendiğim, Van’ın Erciş ilçesinde ilkokula başlarken öğrendiğim türküydü. Öğretmenimiz bize Ordu’nun Dereleri türküsünü öğretmişti. Ordu neresidir bilmiyorduk fakat o türküyü biliyorduk. Artık Ordu’dayım. Ordu’nun külçeşidini de yaşama şeklini da kucaklaşmasını da biliyoruz. Burada hayatıyoruz ancak Ordulu arkadaşlarımızla daima birlikte olduk. Fakat bu toplantı, kolay bir toplantı değil. Bu toplantıya kolay bir toplantı olarak bakmıyorum. Bu toplantı, hem de ‘oturup bu ülkenin meselelerini nasıl çözebiliriz’ toplantısıdır. Türkiye o denli bir noktaya geldi ki toplum ayrışmaya ve kutuplaşmaya başladı. Türkiye’yi buradan çıkarmamız lazım. Kutuplaşmadan Türkiye’yi çıkarmamız lazım. Ayrışmadan Türkiye’yi çıkarmamız lazım. O denli bir noktaya getirdiler ki komşumuzun kimliğini, ömür usulünü, inancını sorgulamaya başladık. halbuki babalarımız, dedelerimiz ne hoş öğretmişlerdi bize; ‘komşu komşunun külüne muhtaçtır’ diye. niye bu ayrıcalık? niye bu ayrışma? Buradan Türkiye’nin çıkması lazım. birlikte çıkacağız. Uğraşın birlikte ve birlikte yapılması lazım. Bu, Ordu’da yapılacak lakin Hakkari’de de yapılacak. Rize’de de yapılacak. İzmir’de, Denizli’de, Antalya’da, Mersin’de de yapılacak. Ayrışma ve kutuplaşma bir topluma huzur getirmez. Beşerler önünü nazaranmezler. Kutuplaşmayı yaratanlar, kendi tabanlarını domine etmek için, orada tutmak için kutuplaşmayı büyüteceklerdir. Buradan kaçınmamız lazım. Aklımızı kullanmamız lazım. Bunu yapmak zorundayız.
“niçin biz hak ettiğimiz bedeli alamıyoruz”
Fındık ve bal deyince aklımıza Ordu geliyor. Dünyada fındık üretiminde bir numarayız. Türkiye’de de Ordu bir numara. Bal üretiminde dünyada ikinciyiz. Bal üretiminde bir daha Türkiye’de Ordu bir numara. Az evvel fındık bahçesine gittiğimde, orada bir üretici anlattı. Fındığın kullanıldığı dalın dünyadaki büyüklüğü 150 milyar dolar. Başta çikolata geliyor. 150 milyar dolarlık bir kesime fındık gdolayıyoruz. 150 milyar dolarlık bir kesimden, biz fındık üreticileri olarak ne kadar kazanıyoruz? 1,5-2 milyar dolar, bilemediniz 2,5 milyar dolar. 150 milyar dolarlık bir pazardan ve dünyada fındık üretiminde bir numarayken nasıl oluyor da biz 2-2,5 milyar dolar kazanıyoruz? Niçin 10 milyar dolar kazanmıyoruz? Niçin 20 milyar dolar kazanmıyoruz? Biz, fındık üretiminde birinci sıradayken niye ve hangi münasebetlerle biz, neredeyse fındık bahçelerini terk eder noktaya geldik? Üretici niye şikayet eder noktaya geldi? Biz, nasıl oluyor da artık fındık bahçelerimizi memleketler arası tekellere adeta teslim eder noktaya geldik? Kim yaptı bunu? Asıl soru bu. Bunu kim yaptı? ‘Fındık üreticisi yaptı’ deseniz yanlışsız değil. ‘Tüccar yaptı’ deseniz hakikat değil. ‘Buradaki endüstrici yaptı’ deseniz gerçek değil. Zira üçünü toplasanız topu topu burada 1,5, 2, 2,5 milyarlık pazar var. Lakin öbür tarafta 150 milyar dolarlık pazar var. 150 milyar dolarlık bir pazardan niye biz hak ettiğimiz bedeli alamıyoruz? Sorumlusu kim? Açık ve net; sorumlusu siyaset kurumu. Fındık üreticisine ne diyebilirsiniz? Çapayı yapıyor, çalışıyor, ilaçlamayı yapıyor. Gübre; kıymetli alıyor. Ancak sonuçta bu fındığı alıyor. Satması lazım. Devletin ona takviye vermesi lazım. Hükümetin ona takviye vermesi lazım. Fındık çevreyi de kirletmiyor. Büyük güç kullanmasına da muhtaçlık yok. Emek var ise emek de var. Allah’ın verdiği bir nimet. Nasıl oluyor da fındık üreticisi perişan biçimde? Sorumlusu siyaset kurumudur. Şayet siz dünyada bir numaraysanız fiyatı siz belirlersiniz ve bütün dünya ona uyar. Lakin siz dünyada bir numara olduğunuz biçimde diğerleri fiyat belirliyor ve siz o fiyata uygun davranıyorsanız orada meselemiz var demektir. Cumhuriyet’i kuranlar, yani bizim babalarımız, dedelerimiz, bütün bu gerçekleri duyarak ve bilerek Toprak Mahsulleri Ofisi’ni kurdular. niye? Çiftçi hububat eker, eser eker lakin eseri yerde kalmasın; onu devlet satın alır. Ofis konutu üzerinde ne yazardı? ‘Ofis, çiftçinin kara gün dostudur’ diye. 1938’de FİSKOBİRLİK kuruldu. Fındık üreticilerinin hakkını korumak için. ÇAYKUR kuruldu. TARİŞ kuruldu. ötürüsıyla üretenin ve alın teri dökenin ziyan ettiği bir sistem, zalime hizmet eden sistemdir. Zira o alın terini öbürleri alıyor demektir.
“İktidarımızda bakılırsaceksiniz, fındık üreticisi hak ettiği geliri kesinlikle alacak”
fevkalade hoş bir tabiatınız var. Lider da söylemiş oldu, yeşil ve mavinin bu kadar hoş olduğu yer Karadeniz’de var lakin Ordu’nun öteki bir hoşluğu var. Kendi kıyısından otobanı geçirmedi. Hoş bir şey yaptı. Deniz ve kent içindeki ahengi sağladı. Tabiat ve orman alanlarının yüzde 65’i madenciliğe açıldı. Tarım alanlarının yüzde 76’sı, orman alanlarının yüzde 70’i, meraların yüzde 64’ü madenciliğe açıldı. Bu da son derece riskli bir uygulamadır. Fındık konusunda özetlemek gerekirse şöyleki tabir edeyim; sıkıntıları biliyorsunuz, sıkıntılara girmek istemiyorum. Buradan nasıl çıkarız? Ben size onu anlatacağım. Bir; uzun vadeli ve sağlıklı bir planlama yapmamız lazım. Türkiye’de ne kadar fındık üretiliyor? Yıllık geliri nedir? Biz, bunu kaça satarız? Bunun planlamasını yapmamız lazım. Lisanslı depoculuk var, bunun geliştirilmesi lazım. Var olan aksaklıkların giderilmesi lazım. Fındığı katma pahası yüksek esere dönüştürmemiz lazım. Şayet oraya dönüştürebilirsek üretici de fazlaca kazanır, fındığı işleyen endüstrici de epey kazanır. Teşvik ediliyor, 14 yıldır birebir fiyat. Yanlış hatırlamıyorsam 170 lira veriyorlar. Bu, teşvik midir Allah aşkına. Teşvik edilmesi lazım. Tarım Kanunu, 21. unsuru motamot şöyleki söyler: ‘Her yıl üreticiye ulusal gelirin en az yüzde 1’i oranında teşvik verilir.’ Ulusal gelirin yüzde 1’i oranında teşvik verilir. Ancak bugüne kadar, 2006’dan bugüne kadar hiç bir vakit yüzde 1 verilmedi. Bu kanun unsurunun uygulanması lazım. Çiftçi Kayıt Sistemi’ne göre, resmi sayılar orada var zira, 43 yılda yaklaşık 735 bin hektarlık alanda 400 bin fındık üreticisi var. Büyük bir sayı. Binlerce kişi, milyonlarca kişi buradan bir biçimiyle geçiniyor. Fındık bahçelerinin bölünmesi farklı bir sıkıntıdır. Bilhassa Karadeniz bölgesinde fındık ağaçlarının yaşlanması sıkıntıdır. Üretimde kâfi verimlilik alınamıyor; bir meseledir. Bunların tamamının TBMM’de görüşülmesi istikametinde karar verildi. CHP tarafınca önergeler verildi. Ancak fındık üreticisinin sıkıntılarının TBMM’de tartışılmasını kabul etmedi AKP ve MHP, reddettiler. Dolaysıyla orada görüşülemedi. Görüşülse de görüşülmese de Allah nasip ederse iktidarımızda goreceksiniz, fındık bu bölgenin stratejik eseridir, fındık üreticisi hak ettiği geliri kesinlikle alacaktır. Adalet mi? Adalet budur.
“Fındık taban fiyatı 4 dolar karşılığı TL olmalı”
Fındık taban fiyatı ne olmalı? Bu da tartışılır daima olarak. Şayet siz, dört doların karşılığında bir fiyatı belirlerseniz ve bunu da her yıl tertipli olarak ‘Evet, fındık, kilosu kardeşim 4 dolardır. Karşılığı TL her neyse o ödenecektir’ denmesi lazım. 4 dolar dediğimde bunu hayli büyük bir sayı olarak görmeyin. Sakın görmeyin. İktidar sahiplerine de seslenmek isterim. 4 dolar o denli fazlaca büyük bir paradır diye görmeyin. Yalnızca alın terinin karşılığı. Mazota artırımın, gübreye artırımın, ilaca artırımın ne olduğunu, meblağların ne kadar yükseldiğini hepiniz biliyorsunuz. Standart bir sayı belirleyecekseniz kilosu 4 dolar kardeşim. Alacaksınız, ihraç edeceksiniz. Adama, yurt haricindeki üretici, fındık sanayi, 150 milyar dolarlık bir ciroyu yapan sanayiciye kaynak aktarıyorsunuz. Siz kilo başına 4 dolar bile alamıyorsanız bu bizim ayıbımızdır, onların değil. Onlar fındığı parasız da almak isterler lakin biz hakkı olanı bir biçimde teslim etmek zorundayız.
“Arıcılığın desteklenmesi gerektiğini de tekraren tabir ettim”
Bal üretiminde de burası fazlaca değerli bir kent. Bir numara bir daha. Arıcılığın desteklenmesi gerektiğini de tekraren tabir ettim. En son, bal üreticilerinin kristal şeker almaları lazım, bunu bile vermiyorlardı. Bir küme toplantısında bunu lisana getirdim. ‘Birer kilo vereceğiz’ dediler. İtiraz edince, ‘Yanlıştır’ deyince 4’er kilo vermeye başladılar, fakat bunun hakkının da teslim edilmesi lazım.
Bunlar hoş, bir formuyla çözülür ancak asıl sıkıntımız memleketin idaresi. Türkiye, düşündüğünüzden epeyce güçlü bir ülke. olağanüstü imkanları var. Konya’dan küçük Hollanda’nın yıllık tarım eseri ihracatı 180 milyar doların üzerinde. Bizim, 18-20 milyar dolar. Konya’dan küçük bir devlet 180 milyar dolarlık tarım eseri ihraç ediyorsa biz niçin ihraç edemiyoruz? Biz niye yapamıyoruz? Çiftçimiz var, güneşimiz var, suyumuz var, bereketli topraklarımız var. neden yapamıyoruz? Sorun bir daha geliyor, siyaset kurumunda ve siyaset kurumunun beceriksizliğinde yatıyor. Bunun çözülmesi lazım. 2018’de yeni bir sisteme geçtik. Bu sistem kimin için çalışıyor? Bunu sorgulamanız lazım. Kimlere çalışıyor? Kimlerin lehine, kimleri aleyhine? Kimler kimlere hizmet eder noktaya taşındı? Bunun sorgulanması lazım. 84 milyon insan, daima birlikte bir avuç beşere çalışıyoruz. Bütün kaynaklar bir avuç beşere gidiyor. Ben, Ordulu kardeşlerime kelam veriyorum, haksızlığa ve adaletsizliğe tahammül edemeyen bütün kardeşlerime kelam veriyorum. Bu haksızlığı ve adaletsizliği, ben çözmezsem, tüyü bitmemiş yetimin hakkını yiyenlerin burnundan fitil fitil getirmezsem ben niçin siyaset yapıyorum? Getireceğim. Öteki bir şey daha yapıyorlar. Şayet müddet uzarsa; gelir elde ediyor lakin gelir düşük oldu, bir Cumhurbaşkanı sonucu’yla müddet uzatılıyor.
“84 milyon insanı bir avuç bireye çalışır hale getirmek adalet midir Allah aşkına”
Şimdi, her biriniz yarın sandığa gideceksiniz ve oy kullanacaksınız. ‘Bu haksızlık devam etsin’ diyorsanız iktidar sahiplerine oy vermeye devam edin. ‘Bu haksızlıktır, bu tüyü bitmemiş yetimin hakkını yemektir, ötürüsıyla bu haksızlığa ve adaletsizliğe hepimizin dik ve onurlu durması gerekiyor’ diyorsanız tek yol var. Bize katılacaksınız. Endüstrici kazansın, tüccar kazansın, esnaf kazansın, herkes kazansın. Fakat herkes hak ettiği kadar kazansın. Hak edilmeyen bir geliri alıp da 84 milyon insanı bir avuç şahsa çalışır hale getirmek adalet midir Allah aşkına? Yoksa zulüm müdür? Zulümse zulmü durduracak olan biziz.
“Sadece mayıs ayı içerisinde ödenen faiz 19 milyar lira”
‘Kur muhafazalı mevduat’ diyorlar değil mi? Şikayet ediyorlar. ‘Vay efendim, vatandaş niçin bankada dolar tutuyor?’ Kardeşim, devleti yöneten kişi olarak sen, kendi vatandaşından dolarla borçlanıyorsun. Türk lirasını erittin. En rahatsız olduğum da bunları yapanların milliyetçi geçinmesi. Siz kim, milliyetçilik kim? Milliyetçilik, kendi parasını, kendi halkını, kendi insanını savunan insan demektir. Benim bildiğim milliyetçilik budur. Milliyetçilik edebiyatı yapıp, gidip de birilerinin kapılarında dilenen adam olur mu Allah aşkına? Bu ülke Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı verdi. Osmanlı’nın dünya kadar borcunu ödedi. Bu ülkeyi fabrikalarla donattı. Kimseye el avuç açmadı. Yumurta satarak şeker fabrikaları kurdular. 11 şeker fabrikasını 10 milyar dolara sattılar. Yalnızca mayıs ayı içerisinde ödenen faiz 19 milyar lira. Memleketi tefecilere teslim ettiler. Şikayet etmeyen kim? 84 milyonu sömüren ve sarayda yaşayanlar. Ülkeyi yönetemiyorlar. Yönetme kapasiteleri yok. Devlet liyakatle, ahlakla, bilgiyle, birikimle yönetilir.
Baskı kuruyorlar, ‘Kılıçdaroğlu niye doğruları söylüyor’ diye. Tazminat davaları açıyorlar. Sanıyorlar ki ben bunlardan çekineceğim, korkacağım. Yahu sizin feriştahınız gelse asla korkmayız. Merhum babamın bir nasihati vardır, ‘Oğlum sen gerçek dur, eğri belasını bulur’ diye. Biz, hakikat duracağız. Bu memlekete 6 ayda rahat nefes aldırırız. Niçin kurtulmayalım? Her şeyimiz var. Birikimli, nitelikli beşerler var. Her birisi bir kenara atılmış.
Toparlanmamız lazım. birlikte ve birlik olmamız lazım. Çok sıkıntımız var lakin bütün bu meseleler çözülebilir. Dayanılmaz bir dinamik yapımız var. İş insanlarımız hakikaten son derece dinamik. Her şartta üretebilen, her şartta çalışabilen, her şartta ülkesine döviz getirmek için çalışan epey dinamik bir yapımız var. Önlerindeki tek mahzur siyaset kurumu. Bunun değişmesi lazım. Bunun ahlaklı bir yapıya oturması lazım.
“Her bir vatandaş, o masaya baktığında kendi temsilcisini orada görüyor”
Altılı masayla ilgili de şunu söyleyeyim. Her bir vatandaş, o masaya baktığında kendi temsilcisini orada görüyor. Kim olursa olsun. Muhafazakarı da kendisini görüyor, liberali de kendisini görüyor. Sağcısı, solcusu da kendi temsilcisini görüyor. Bizi bir ortaya getiren, bu ülkenin ortasında bulduğu durumdur. Buradan Türkiye’nin çekilip çıkarılması lazım. Her birimizin sorumluluğunun şuuruyla hareket emesi lazım.
Bu ülkede kadın-erkek eşitliği istiyorum. Bu ülkede bayanların büyük badire yaşadıklarını biliyorum. Onların da haklarının teslim dilmesi gerektiğine inanıyorum. Ben, helalleşme kavramını da bunun için lisana getirdim. Bizim de kusurumuz vardı. Yanlışlardan arınmamız lazım. Helalleşmek külçeşidini bu topraklara getirmek lazım. Helalleşmek demek, kul hakkı yiyen şahısla helalleşmek değil. O farklı bir şey. Onlarla hesaplaşacağız. Şanlı yaradan ne diyor? ‘Her türlü şeyle gel ancak kul hakkıyla huzuruma gelme’ diyor. Kul hakkı farklı. Kim kul hakkı yediyse onunla hesaplaşacağız.” (ANKA)