Dinleme, günümüzün müzik tüketiminin yaklaşık yüzde 85’ini oluşturuyor, ancak plak satışları, onları daha zengin ses kalitesi sunan zamansız bir ortam olarak gören Z Kuşağı üyeleri tarafından yeniden keşfedilmeleri sayesinde son on yılda istikrarlı bir şekilde arttı. Aslında, pandemi nedeniyle eve kapanan son 18 ayda plağın popülaritesi o kadar hızlı arttı ki, dünyadaki pres fabrikalarının çoğu 2023’e kadar siparişlerle yedeklendi.
The Gazette, vinil rönesansı hakkında daha fazla bilgi edinmek için 2017’de Austin, Texas’ta bir pres fabrikası kurmak üzere Google’dan ayrılan 2010 Ekonomi Business School mezunu Caren Kelleher ve Ekonomi Business School’da Marvin Bower Doçenti Ryan Raffaelli ile konuştu. Röportaj netlik ve uzunluk için düzenlendi.
GAZETE: Plak plaklar neden genç tüketiciler arasında yeniden popüler hale geldi?
KELLEHER: Müziğin kendileri için her zaman bedava bir meta olduğu bir nesil var artık. Üniversite öğrencileri ve gençlerle neden plak satın aldıkları hakkında ne kadar çok konuşursak, ortak nokta yurt odanızda veya evinizde plak bulundurmanın sizin ve kim olduğunuz hakkında bir şeyler söylemesidir.
Sanırım geçen yıl, plakta patlayıcı bir büyüme gördüğümüzde, insanların evde olması ve “Sık sık buradayım. Plak çalar istiyorum. Serin. Zoom pencerelerinin dışında kim olduğumu anlatıyor.”
Vinil gerçekten ilginç çünkü çocukların ebeveynleri için havalı olan başka pek çok ürünü satın alabileceğini düşünemiyorum. Genellikle, “Ah, ailem böyle şeyleri sever. Bundan hoşlanmadım. Ancak vinil gerçekten tüm nesilleri aşar.
GAZETE: En parlak döneminde, bir rekora basmak nispeten kolaydı. Büyük etiketler, kayıt depolarını stokta tutmak için yeterli ürüne sahip olduklarından emin olmak için fabrikalara sahipti. Manzara bugün nasıl görünüyor?
KELLEHER: Kuzey Amerika’da, çeşitli boyutlarda muhtemelen 20 bitki olduğunu tahmin ediyorum. Nashville’deki United Record Pressing fabrikası ve Los Angeles’taki Erika Records gibi 20 makineye sahip olabilen ve büyük plak şirketleri için çok iş yapan büyükleriniz var. Büyük markalar artık kendi üretim araçlarına sahip değil ve kapasitenin çoğunu onlar alıyor. Çoğu vinil baskısı aslında Avrupa’da gerçekleşir. Avrupa’da muhtemelen altı yedi tane dev fabrika var.
“Üniversite öğrencileri ve gençlerle neden plak satın aldıkları hakkında ne kadar çok konuşursak, ortak nokta yurt odanızda veya evinizde plak bulundurmanın sizin ve kim olduğunuz hakkında bir şeyler söylediğidir.”
—Caren Kelleher
GAZETE: COVID sırasında talepteki beklenmedik artış, büyük üretim gecikmelerine yol açarak Taylor Swift veya Adele gibi yıldızları bile yeni bir sürümün vinil kopyalarının basılması için aylarca beklemeye zorladı. Deneyimin ne oldu?
KELLEHER: Bunun mutlaka tedarik zinciriyle ilgili olduğunu düşünmüyorum. Bir kısmı öyle. Örneğin, Mart ayında yeni makine siparişi verdim. Normal bir dünyada, Temmuz ayına kadar burada olması gerekirdi. Ocak ayına kadar alamayacağız çünkü parçaları bulmak daha zor; makine üreten bir fabrikada kaç kişinin olabileceğine dair kısıtlamalar vardır. Makinelere parça temin etmekte zorlanıyoruz.
Ancak bize olan şey, müşterilerimizin çoğunun sipariş boyutlarını büyütmesidir. “Yalnızca 2.000 kayıt istiyorum” diyecekler. Siparişi verecekler ve sonra “Bunu çok hızlı sattık. 6.000 kişiye ihtiyacımız var.” Dolayısıyla, tüm kapasite planlamamız, ne kadar talep olduğu ile boşa çıktı. Kapasiteye ulaşmak çok zor olduğu için, Kuzey Amerika’daki baskı fabrikalarının çoğu bu noktada 2023’e kadar yeni sipariş almadığı için plak şirketlerinin normal zamanlara göre daha fazla panik siparişi verdiğini görüyorum. Kapasite bulabilirseniz, insanlar onu kapıyor.
GAZETE: Bir siparişi doldurmak pandemi öncesine göre ne kadar sürer ve neden?
KELLEHER: 2019’da tüm projelerde ortalama altı hafta, 2020’de 12,5 hafta ve 2021’de 27 hafta geri dönüş süresi elde ettik. Siparişler daha büyük. Bir makine parçası kırılırsa ve onu almamız daha uzun sürerse, bu daha uzun süre arızalı olduğumuz anlamına gelir. Bazı tedarik zinciri sorunları yaşandı. Karton sıkıntısı yaşadık. Normalde iki hafta içinde gelen karton kutular için sekiz hafta beklemek zorunda kaldık. Büyük ölçüde navlun ek ücretleri nedeniyle plastiğin maliyeti de yıldan yıla yaklaşık yüzde 30 arttı. O plastik yurt dışından geliyor ve Long Beach ve Los Angeles dışındaki teknelerde tutuluyor.
GAZETE: Şu anda ne kadar moda olduğu göz önüne alındığında, vinil COVID’den sonra büyümeye devam edecek mi?
KELLEHER: Plakın tekrar küçüldüğünü görmüyorum, ancak bir endüstri olarak, dönüş sürelerini kısaltmak için çevrimiçi olarak daha fazla kapasite elde edemezsek, hayranların ister kaset ister dijital olsun, para harcamak için başka yollara yöneleceğinden endişeleniyorum. içerik. Korkum, endüstrinin büyümesinin kapasite ile sınırlı olacağı yönünde.
“Özellikle kültürel bir ürün veya sanat olarak görülen bir ürün için arzı aşan bir talebiniz olduğunda, bu genellikle talebi daha da artırır.”
—Ryan Raffaelli
GAZETE: Neden vinil, dolma kalemler ve mekanik saatler gibi birkaç eski teknoloji bir rönesansın tadını çıkarırken çoğu bunu yapmıyor?
RAFFAELLİ: Yeniden gelişen teknolojilerin pazara yeniden girdiğini gördüğünüzde, bunun nedeni büyük ölçüde değerlerinin ürünün kendisinin kullanım değerinin ötesine geçmesidir. Anlamı: Tüketicinin ürüne yüklediği başka değerler veya çekirdek haline gelen ürünü kullanma deneyimi vardır. Kültürel bir bileşeni var; genellikle sanata eklenebilir. Ürünü kullanmanın duygusal bir unsuru var. Genellikle kişinin geçmişiyle yeniden bağlantı kurması veya bir nostalji ile ilgili olabilir. Ama sadece bu değil. Sadece saf nostalji ürünleri için koleksiyonerleriniz var. Ama onlar çok küçük bir grup. Genellikle yaşlandıkça sonunda kaybolurlar. Ancak vinilde, dolma kalemlerde, bağımsız kitapçılarda ve mekanik saatlerde gördüğümüz şey bu değil.
Teknolojinin yeniden ortaya çıkışı gerçekten bir yeniden tanımlama stratejisidir. Ürünü, onu kullandığınız ortamdan daha fazlası olarak yeniden tanımlıyor. Saatler için bu sadece hassasiyetle ilgili değildi, hassasiyet artı zanaatla ilgiliydi. Daha kesin olanı, eğer el yapımı ise, bu mükemmel bir işçiliği gösterir. Ancak bunu kuvars pille çalışan bir saat veya Apple Watch ile karşılaştırırsanız, 30 kat daha az doğru. Yani, yeniden tanımlama ve başka bir şeyle yeniden birleştirme ile kullanımınız var. Bu, onu kendi şartlarına göre yeniden tanımlamanıza izin verir. Artık yeni teknoloji ile doğrudan rekabet etmiyor. Bu oldukça farklı bir şey.
GAZETE: Vinil teknolojisi çok değişmedi, peki nasıl yeniden tanımlanıyor?
RAFFAELLİ: Bence kilit nokta, bu orijinallik kavramına eklenen değerin nerede olduğudur. Vinil ve diğerlerinden bazıları için, ürünün yapılma şekline bağlıdır. Örneğin saat yapımında, bir miktar otomasyon olabileceği, ancak yine de bir miktar elle montaj yapılabileceği fikri gerçekten önemlidir. El yapımına ne kadar çok yönelirseniz, o kadar çok bir sanat haline gelir ve fiyat yükselebilir. Bu önemli bir fark. Bir üretici olarak zanaat, değer önermesinin bir parçası haline geldiğinde, zanaatı üretme sürecinde nasıl koruyabileceğimi düşünüyorsunuz?
Tüketici tarafında, tamamen farklı bir şey. Lezzetlerin nasıl üretildiği ve ardından üreticilerin bunu tüketiciye nasıl sattığıdır. Şu anda plağa bakarsanız, pazarın çok küçük bir segmenti ama çok önemli, sembolik bir rolü var. Plak, müzik yapma sanatının bir uzantısı, tüketiciyle bağlantı kurmanın başka bir yolu. Ve özel bir üründür. Dolayısıyla, tüketiciler satın almasa bile, sanatçıların plağı önemsemelerinin nedeni, zanaatlarının bir uzantısı olması ve en başta sanatlarını yaratmaya harcanan özeni ileten bir araç olmasıdır.
GAZETE: Bu kadar yüksek talep ve ürünü kapıdan çıkarmadaki uzun gecikmelerle, Caren ve diğer üreticiler tüketicilerin başka bir şeye geçmesinden endişe etmeli mi?
RAFFAELLİ: Özellikle kültürel bir ürün veya sanat olarak görülen bir ürün için arzı aşan bir talebiniz olduğunda, bu genellikle talebi daha da artırır. Rolex, son 10 yıldır büyük tedarik sorunları yaşadı ve bu, Rolex saatlerine olan talebi yalnızca on kat artırdı. Sadece gizemi şiddetlendirir ve ürünün kendisinin kullanım değerinin ötesine geçer. Bu yüzden, sanatçılar, tüketicinin onları nasıl görmesini istediklerini vinil aracılığıyla ilettikleri sürece, gecikmelerin yalnızca yardımcı olacağını düşünüyorum.
Günlük Gazete
En son Ekonomi haberlerini almak için günlük e-postalara kaydolun.
The Gazette, vinil rönesansı hakkında daha fazla bilgi edinmek için 2017’de Austin, Texas’ta bir pres fabrikası kurmak üzere Google’dan ayrılan 2010 Ekonomi Business School mezunu Caren Kelleher ve Ekonomi Business School’da Marvin Bower Doçenti Ryan Raffaelli ile konuştu. Röportaj netlik ve uzunluk için düzenlendi.
GAZETE: Plak plaklar neden genç tüketiciler arasında yeniden popüler hale geldi?
KELLEHER: Müziğin kendileri için her zaman bedava bir meta olduğu bir nesil var artık. Üniversite öğrencileri ve gençlerle neden plak satın aldıkları hakkında ne kadar çok konuşursak, ortak nokta yurt odanızda veya evinizde plak bulundurmanın sizin ve kim olduğunuz hakkında bir şeyler söylemesidir.
Sanırım geçen yıl, plakta patlayıcı bir büyüme gördüğümüzde, insanların evde olması ve “Sık sık buradayım. Plak çalar istiyorum. Serin. Zoom pencerelerinin dışında kim olduğumu anlatıyor.”
Vinil gerçekten ilginç çünkü çocukların ebeveynleri için havalı olan başka pek çok ürünü satın alabileceğini düşünemiyorum. Genellikle, “Ah, ailem böyle şeyleri sever. Bundan hoşlanmadım. Ancak vinil gerçekten tüm nesilleri aşar.
GAZETE: En parlak döneminde, bir rekora basmak nispeten kolaydı. Büyük etiketler, kayıt depolarını stokta tutmak için yeterli ürüne sahip olduklarından emin olmak için fabrikalara sahipti. Manzara bugün nasıl görünüyor?
KELLEHER: Kuzey Amerika’da, çeşitli boyutlarda muhtemelen 20 bitki olduğunu tahmin ediyorum. Nashville’deki United Record Pressing fabrikası ve Los Angeles’taki Erika Records gibi 20 makineye sahip olabilen ve büyük plak şirketleri için çok iş yapan büyükleriniz var. Büyük markalar artık kendi üretim araçlarına sahip değil ve kapasitenin çoğunu onlar alıyor. Çoğu vinil baskısı aslında Avrupa’da gerçekleşir. Avrupa’da muhtemelen altı yedi tane dev fabrika var.
“Üniversite öğrencileri ve gençlerle neden plak satın aldıkları hakkında ne kadar çok konuşursak, ortak nokta yurt odanızda veya evinizde plak bulundurmanın sizin ve kim olduğunuz hakkında bir şeyler söylediğidir.”
—Caren Kelleher
GAZETE: COVID sırasında talepteki beklenmedik artış, büyük üretim gecikmelerine yol açarak Taylor Swift veya Adele gibi yıldızları bile yeni bir sürümün vinil kopyalarının basılması için aylarca beklemeye zorladı. Deneyimin ne oldu?
KELLEHER: Bunun mutlaka tedarik zinciriyle ilgili olduğunu düşünmüyorum. Bir kısmı öyle. Örneğin, Mart ayında yeni makine siparişi verdim. Normal bir dünyada, Temmuz ayına kadar burada olması gerekirdi. Ocak ayına kadar alamayacağız çünkü parçaları bulmak daha zor; makine üreten bir fabrikada kaç kişinin olabileceğine dair kısıtlamalar vardır. Makinelere parça temin etmekte zorlanıyoruz.
Ancak bize olan şey, müşterilerimizin çoğunun sipariş boyutlarını büyütmesidir. “Yalnızca 2.000 kayıt istiyorum” diyecekler. Siparişi verecekler ve sonra “Bunu çok hızlı sattık. 6.000 kişiye ihtiyacımız var.” Dolayısıyla, tüm kapasite planlamamız, ne kadar talep olduğu ile boşa çıktı. Kapasiteye ulaşmak çok zor olduğu için, Kuzey Amerika’daki baskı fabrikalarının çoğu bu noktada 2023’e kadar yeni sipariş almadığı için plak şirketlerinin normal zamanlara göre daha fazla panik siparişi verdiğini görüyorum. Kapasite bulabilirseniz, insanlar onu kapıyor.
GAZETE: Bir siparişi doldurmak pandemi öncesine göre ne kadar sürer ve neden?
KELLEHER: 2019’da tüm projelerde ortalama altı hafta, 2020’de 12,5 hafta ve 2021’de 27 hafta geri dönüş süresi elde ettik. Siparişler daha büyük. Bir makine parçası kırılırsa ve onu almamız daha uzun sürerse, bu daha uzun süre arızalı olduğumuz anlamına gelir. Bazı tedarik zinciri sorunları yaşandı. Karton sıkıntısı yaşadık. Normalde iki hafta içinde gelen karton kutular için sekiz hafta beklemek zorunda kaldık. Büyük ölçüde navlun ek ücretleri nedeniyle plastiğin maliyeti de yıldan yıla yaklaşık yüzde 30 arttı. O plastik yurt dışından geliyor ve Long Beach ve Los Angeles dışındaki teknelerde tutuluyor.
GAZETE: Şu anda ne kadar moda olduğu göz önüne alındığında, vinil COVID’den sonra büyümeye devam edecek mi?
KELLEHER: Plakın tekrar küçüldüğünü görmüyorum, ancak bir endüstri olarak, dönüş sürelerini kısaltmak için çevrimiçi olarak daha fazla kapasite elde edemezsek, hayranların ister kaset ister dijital olsun, para harcamak için başka yollara yöneleceğinden endişeleniyorum. içerik. Korkum, endüstrinin büyümesinin kapasite ile sınırlı olacağı yönünde.
“Özellikle kültürel bir ürün veya sanat olarak görülen bir ürün için arzı aşan bir talebiniz olduğunda, bu genellikle talebi daha da artırır.”
—Ryan Raffaelli
GAZETE: Neden vinil, dolma kalemler ve mekanik saatler gibi birkaç eski teknoloji bir rönesansın tadını çıkarırken çoğu bunu yapmıyor?
RAFFAELLİ: Yeniden gelişen teknolojilerin pazara yeniden girdiğini gördüğünüzde, bunun nedeni büyük ölçüde değerlerinin ürünün kendisinin kullanım değerinin ötesine geçmesidir. Anlamı: Tüketicinin ürüne yüklediği başka değerler veya çekirdek haline gelen ürünü kullanma deneyimi vardır. Kültürel bir bileşeni var; genellikle sanata eklenebilir. Ürünü kullanmanın duygusal bir unsuru var. Genellikle kişinin geçmişiyle yeniden bağlantı kurması veya bir nostalji ile ilgili olabilir. Ama sadece bu değil. Sadece saf nostalji ürünleri için koleksiyonerleriniz var. Ama onlar çok küçük bir grup. Genellikle yaşlandıkça sonunda kaybolurlar. Ancak vinilde, dolma kalemlerde, bağımsız kitapçılarda ve mekanik saatlerde gördüğümüz şey bu değil.
Teknolojinin yeniden ortaya çıkışı gerçekten bir yeniden tanımlama stratejisidir. Ürünü, onu kullandığınız ortamdan daha fazlası olarak yeniden tanımlıyor. Saatler için bu sadece hassasiyetle ilgili değildi, hassasiyet artı zanaatla ilgiliydi. Daha kesin olanı, eğer el yapımı ise, bu mükemmel bir işçiliği gösterir. Ancak bunu kuvars pille çalışan bir saat veya Apple Watch ile karşılaştırırsanız, 30 kat daha az doğru. Yani, yeniden tanımlama ve başka bir şeyle yeniden birleştirme ile kullanımınız var. Bu, onu kendi şartlarına göre yeniden tanımlamanıza izin verir. Artık yeni teknoloji ile doğrudan rekabet etmiyor. Bu oldukça farklı bir şey.
GAZETE: Vinil teknolojisi çok değişmedi, peki nasıl yeniden tanımlanıyor?
RAFFAELLİ: Bence kilit nokta, bu orijinallik kavramına eklenen değerin nerede olduğudur. Vinil ve diğerlerinden bazıları için, ürünün yapılma şekline bağlıdır. Örneğin saat yapımında, bir miktar otomasyon olabileceği, ancak yine de bir miktar elle montaj yapılabileceği fikri gerçekten önemlidir. El yapımına ne kadar çok yönelirseniz, o kadar çok bir sanat haline gelir ve fiyat yükselebilir. Bu önemli bir fark. Bir üretici olarak zanaat, değer önermesinin bir parçası haline geldiğinde, zanaatı üretme sürecinde nasıl koruyabileceğimi düşünüyorsunuz?
Tüketici tarafında, tamamen farklı bir şey. Lezzetlerin nasıl üretildiği ve ardından üreticilerin bunu tüketiciye nasıl sattığıdır. Şu anda plağa bakarsanız, pazarın çok küçük bir segmenti ama çok önemli, sembolik bir rolü var. Plak, müzik yapma sanatının bir uzantısı, tüketiciyle bağlantı kurmanın başka bir yolu. Ve özel bir üründür. Dolayısıyla, tüketiciler satın almasa bile, sanatçıların plağı önemsemelerinin nedeni, zanaatlarının bir uzantısı olması ve en başta sanatlarını yaratmaya harcanan özeni ileten bir araç olmasıdır.
GAZETE: Bu kadar yüksek talep ve ürünü kapıdan çıkarmadaki uzun gecikmelerle, Caren ve diğer üreticiler tüketicilerin başka bir şeye geçmesinden endişe etmeli mi?
RAFFAELLİ: Özellikle kültürel bir ürün veya sanat olarak görülen bir ürün için arzı aşan bir talebiniz olduğunda, bu genellikle talebi daha da artırır. Rolex, son 10 yıldır büyük tedarik sorunları yaşadı ve bu, Rolex saatlerine olan talebi yalnızca on kat artırdı. Sadece gizemi şiddetlendirir ve ürünün kendisinin kullanım değerinin ötesine geçer. Bu yüzden, sanatçılar, tüketicinin onları nasıl görmesini istediklerini vinil aracılığıyla ilettikleri sürece, gecikmelerin yalnızca yardımcı olacağını düşünüyorum.
Günlük Gazete
En son Ekonomi haberlerini almak için günlük e-postalara kaydolun.