Edinilen bilgiye bakılırsa, kiracısına tahliye taahhütname imzalatan mülk sahibi, dükkanı boşaltılmayınca soluğu mahkemede aldı. İş yerini tam 4 sene boyunca kullanan kiracının, son kira periyodu başında verdiği taahhütname dükkanı boşaltacağını kayıtsız ve kuralsız olarak kabul ettiğini hatırlattı. Davalının noter kanalıyla yapılan ihtar ve ikazlara karşın yazılı taahhüdüne uymadığını ileri sürerek taahhüt niçiniyle kiralanandan tahliyesine karar verilmesini talep ettti. Davalı esnaf ise davaya destek yapılan tahliye taahhüdünün davacı tarafça kira kontratının imza edildiği tarihtilk evvel alındığını, davacının, taşınmazın kiracı sıfatıyla kullanılabilmesinin ön koşulu olarak ileri sürdüğü taahhütnameyi manevi cebir altında imzalattığını öne sürdü. 2. Sulh Hukuk Mahkemesi, davanın reddine hükmetti. Mülk sahibi sonucu temyiz edince devreye giren Yargıtay 6. Hukuk Dairesi, mahkeme kararını bozdu. bir daha yapılan yargılamada Sulh Hukuk Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Davacı mülk sahibi bu sonucu da temyiz edince bu defa devreye Yargıtay Hukuk Genel Şurası girdi.
Kurul, oy fazlacaluğu ile mülk sahibini haklı buldu. Milyonlarca kiracıyı yakından ilgilendiren kararda şu sözlere yer verildi: “Davacı, davalının yazılı taahhüdüne uymadığını ileri sürerek taahhüt niçiniyle kiralanandan tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı avukatı, davaya destek yapılan tahliye taahhüdünün davacı tarafça kira kontratının imza edildiği tarihtilk evvel alındığını, davacının, taşınmazın kiracı sıfatıyla kullanılabilmesinin ön kuralı olarak ileri sürdüğü taahhütnameyi müvekkiline manevi cebir altında imzalattığını öne sürmüştür. bu türlü imza edilen taahhüt tarafların gerçek iradelerini yansıtmaktan uzak olduğundan geçerli olmadığını, davacının makus niyetli olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur. Lakin; maddelerde ispat yükü, tez edilen vakıaya bağlanan türel sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. Tahliye taahhütnamesinin kira sözleşmesindilk evvel imzalatıldığını tez eden davalı kiracı bu savını ispat etmekle yükümlüdür. Bu durumda mahkemece ispat yükümlülüğü karşıt çevrilerek davanın reddine karar verilmesi gerçek değildir. Mahkemenin direnme sonucunın bozulmasına oy oldukcaluğu ile hükmedilmiştir.”
Kurul, oy fazlacaluğu ile mülk sahibini haklı buldu. Milyonlarca kiracıyı yakından ilgilendiren kararda şu sözlere yer verildi: “Davacı, davalının yazılı taahhüdüne uymadığını ileri sürerek taahhüt niçiniyle kiralanandan tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı avukatı, davaya destek yapılan tahliye taahhüdünün davacı tarafça kira kontratının imza edildiği tarihtilk evvel alındığını, davacının, taşınmazın kiracı sıfatıyla kullanılabilmesinin ön kuralı olarak ileri sürdüğü taahhütnameyi müvekkiline manevi cebir altında imzalattığını öne sürmüştür. bu türlü imza edilen taahhüt tarafların gerçek iradelerini yansıtmaktan uzak olduğundan geçerli olmadığını, davacının makus niyetli olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur. Lakin; maddelerde ispat yükü, tez edilen vakıaya bağlanan türel sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. Tahliye taahhütnamesinin kira sözleşmesindilk evvel imzalatıldığını tez eden davalı kiracı bu savını ispat etmekle yükümlüdür. Bu durumda mahkemece ispat yükümlülüğü karşıt çevrilerek davanın reddine karar verilmesi gerçek değildir. Mahkemenin direnme sonucunın bozulmasına oy oldukcaluğu ile hükmedilmiştir.”