Stilettolar, topuklu ayakkabılar, topuklu ayakkabılar veya babetler: Ayakkabılar birçok insan için hem pratik bir ihtiyaç hem de yarı ciddi bir tutkudur.
Kuzey Carolina Üniversitesi Kenan-Flagler İşletme Okulu'nda örgütsel davranış alanında doçent olan Sreedhari Desai'ye göre kadınlar, kıyafetlerine göre değerlendirildiklerini biliyor ancak ayakkabı seçimleri bile ofiste nasıl algılandıklarını etkiliyor. Ekonomi Business School'dan Max Bazerman ile yakın zamanda yapılan bir tartışmada kadınların işyerinde giydikleri şeylerin etkilerine ilişkin araştırmalardan elde edilen bilgileri paylaştı. Etkinliğin sponsorluğunu Ekonomi Hukuk Fakültesi Müzakere Programı üstlendi.
Desai, bazılarının anlamsız bularak göz ardı ettiği bir konuya olan ilgisini açıkladı ve kadınların yüksek topuklu ayakkabılarının her yerde bulunması ve güçlü kültürel anlamlarla dolu olması nedeniyle akademisyenlere “bir anahtar deliği… bu sayede toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin nasıl yaratıldığına dair daha geniş bir konuyu inceleyebileceğimizi” sunduğunu savundu. veya organizasyonlarda zaman içinde yeniden yaratılıp sürdürülür.
Bu kültürel anlamlar karmaşıktır. Bazıları için topuklu ayakkabılar, kurumsal merdiveni tırmanmak için güveni artıran ve otoriteyi aktaran yararlı “güçlü giyinme” araçlarıdır. Bazıları içinse cinsel objeleştirmeyi teşvik eden ve kariyer olanaklarını azaltan geleneksel kadınlık kavramlarını ifade ediyorlar. Desai, her durumda, yüksek topuklu ayakkabıların lüks perakende satışlardan havayollarına, yatırım bankalarından mahkeme salonlarına kadar birçok iş kolunda kadınlar için hâlâ en profesyonel tercih olarak görüldüğünü söyledi. Birleşik Krallık, Japonya ve İsrail'in de aralarında bulunduğu bazı ülkelerde şirketler, topuklu ayakkabı giymeyi reddeden kadınları suiistimal nedeniyle yasal olarak işten çıkarabiliyor. ABD'de işverenler, bir cinsiyet grubu için aşırı derecede külfetli olmadığı sürece kıyafet kuralları uygulayabilirler.
Topuklu ayakkabının kadınların kariyerine yardımcı mı yoksa engel mi olduğunu görmek için Desai ve ekibi, insanların kadınları çeşitli boyutlarda ve çeşitli çalışma senaryolarında (bir sınıfa liderlik etmek, sunum yapmak, iş görüşmesi yapmak) nasıl değerlendirdiğini anlamak için bir dizi çalışma yürüttü. , bir müzakereye katılmak – tek değişken kadının yüksek topuklu mu yoksa düz ayakkabı mı giydiğiydi.
Düz ayakkabı giyen kadınlar defalarca daha yetenekli, daha hazırlıklı görüldü ve 20'li yaşlarından 50'li yaşlarına kadar hem erkekler hem de kadınlar tarafından daha yüksek değerlendirmeler aldı. Teknoloji müdürü gibi “erkeksi” bir iş söz konusu olduğunda, yüksek topuklu kadınlara karşı önyargı, diğer adayın ayakkabıları gözlemciler tarafından görülmese bile devam ediyordu.
Desai, bunların algıları nasıl etkilediğini ve gözlemcilerin topuklu giyen veya ayakkabısını kaldıran erkekleri benzer şekilde derecelendirip değerlendirmediğini görmek için ırksal, ulusal ve kültürel farklılıklar da dahil olmak üzere daha fazla çalışmayı hak eden değişkenler olduğunu söyledi. “Burada önemli olan, birden fazla senaryoda hala bir etki görüyor olmamızdır” diyerek şu uyarıda bulundu: “O halde, bunun gibi küçük şeylerin bile diğer insanların bir profesyonel ve bir uzman olarak sizin hakkınızdaki algılarını etkileyebileceğinin bilincinde olun. bireysel.”
Kuzey Carolina Üniversitesi Kenan-Flagler İşletme Okulu'nda örgütsel davranış alanında doçent olan Sreedhari Desai'ye göre kadınlar, kıyafetlerine göre değerlendirildiklerini biliyor ancak ayakkabı seçimleri bile ofiste nasıl algılandıklarını etkiliyor. Ekonomi Business School'dan Max Bazerman ile yakın zamanda yapılan bir tartışmada kadınların işyerinde giydikleri şeylerin etkilerine ilişkin araştırmalardan elde edilen bilgileri paylaştı. Etkinliğin sponsorluğunu Ekonomi Hukuk Fakültesi Müzakere Programı üstlendi.
Desai, bazılarının anlamsız bularak göz ardı ettiği bir konuya olan ilgisini açıkladı ve kadınların yüksek topuklu ayakkabılarının her yerde bulunması ve güçlü kültürel anlamlarla dolu olması nedeniyle akademisyenlere “bir anahtar deliği… bu sayede toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin nasıl yaratıldığına dair daha geniş bir konuyu inceleyebileceğimizi” sunduğunu savundu. veya organizasyonlarda zaman içinde yeniden yaratılıp sürdürülür.
Bu kültürel anlamlar karmaşıktır. Bazıları için topuklu ayakkabılar, kurumsal merdiveni tırmanmak için güveni artıran ve otoriteyi aktaran yararlı “güçlü giyinme” araçlarıdır. Bazıları içinse cinsel objeleştirmeyi teşvik eden ve kariyer olanaklarını azaltan geleneksel kadınlık kavramlarını ifade ediyorlar. Desai, her durumda, yüksek topuklu ayakkabıların lüks perakende satışlardan havayollarına, yatırım bankalarından mahkeme salonlarına kadar birçok iş kolunda kadınlar için hâlâ en profesyonel tercih olarak görüldüğünü söyledi. Birleşik Krallık, Japonya ve İsrail'in de aralarında bulunduğu bazı ülkelerde şirketler, topuklu ayakkabı giymeyi reddeden kadınları suiistimal nedeniyle yasal olarak işten çıkarabiliyor. ABD'de işverenler, bir cinsiyet grubu için aşırı derecede külfetli olmadığı sürece kıyafet kuralları uygulayabilirler.
Topuklu ayakkabının kadınların kariyerine yardımcı mı yoksa engel mi olduğunu görmek için Desai ve ekibi, insanların kadınları çeşitli boyutlarda ve çeşitli çalışma senaryolarında (bir sınıfa liderlik etmek, sunum yapmak, iş görüşmesi yapmak) nasıl değerlendirdiğini anlamak için bir dizi çalışma yürüttü. , bir müzakereye katılmak – tek değişken kadının yüksek topuklu mu yoksa düz ayakkabı mı giydiğiydi.
Düz ayakkabı giyen kadınlar defalarca daha yetenekli, daha hazırlıklı görüldü ve 20'li yaşlarından 50'li yaşlarına kadar hem erkekler hem de kadınlar tarafından daha yüksek değerlendirmeler aldı. Teknoloji müdürü gibi “erkeksi” bir iş söz konusu olduğunda, yüksek topuklu kadınlara karşı önyargı, diğer adayın ayakkabıları gözlemciler tarafından görülmese bile devam ediyordu.
Desai, bunların algıları nasıl etkilediğini ve gözlemcilerin topuklu giyen veya ayakkabısını kaldıran erkekleri benzer şekilde derecelendirip değerlendirmediğini görmek için ırksal, ulusal ve kültürel farklılıklar da dahil olmak üzere daha fazla çalışmayı hak eden değişkenler olduğunu söyledi. “Burada önemli olan, birden fazla senaryoda hala bir etki görüyor olmamızdır” diyerek şu uyarıda bulundu: “O halde, bunun gibi küçük şeylerin bile diğer insanların bir profesyonel ve bir uzman olarak sizin hakkınızdaki algılarını etkileyebileceğinin bilincinde olun. bireysel.”